Concha y Toro - Το θαύμα της Χιλής

Το φαινόμενο Concha y Toro δεν είναι πρόσφατο για να το εξηγήσουμε αλλά μου γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα σε πρόσφατη επίσκεψή μου σε αλυσίδα super markets όταν είδα νεαρή κοπέλα με τη φανέλα της Manchester United και ένα κρασί στα χέρια να σταματάει άνδρες -κυρίως- για να τους πείσει να αγοράσουν το κρασί. Το δέλεαρ ήταν μια κλήρωση που θα γινόταν παγκοσμίως μέσω της οποίας 70 τυχεροί θα παρακολουθήσουν έναν αγώνα της ομάδας στην έδρα της φυσικά με όλα τα έξοδα πληρωμένα και πολλές άλλες ενέργειες κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πήρα μια φιάλη και γυρνώντας σπίτι έψαξα την ιστορία της Concha y Toro. Όχι ότι δεν ήξερα πέντε πράγματα, εξάλλου όλοι όσοι ασχολούνται με το κρασί ξέρουν κάποια στοιχεία για την εταιρεία αυτή.
Αρχικά να πούμε ότι η Χιλή από όπου προέρχεται η Concha y Toro είναι μια χώρα μεγέθους 18 εκ κατοίκων με οικονομία σταθερή τα τελευταία χρόνια και ρυθμούς ανάπτυξης τους μεγαλύτερους συνήθως στη Νότια Αμερική. Στηρίζεται κυρίως στα μεταλλεύματα και στον αγροτικό τομέα όπου πολύ σημαντικό προϊόν είναι το κρασί κυρίως λόγω των τεράστιων εξαγωγών που γίνονται. Η θέση της Χιλής με βάση το ΑΕΠ στην παγκόσμια κατάταξη είναι μόλις 42η καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για κάποιο μεγαθήριο αν σκεφτούμε πως η Ελλάδα είναι 48η.
Η Concha y Toro είναι η μεγαλύτερη εξαγωγική εταιρεία της Χιλής με ποσοστό 30% επί των συνολικών εξαγωγών κρασιού, το οποίο μοιράζεται σε 147 χώρες που εξάγει η εταιρεία. Η μεγαλύτερη αγορά είναι η Ευρώπη ενώ ο όγκος πωλήσεων το 2015 ήταν 34 εκ φιάλες με έσοδα 967 εκ δολάρια. Η συνολική έκταση αμπελώνων ήταν 26000 στρέμματα με τα περισότερα στη Χιλή ενώ ακολουθεί η Αργεντινή όπου κατέχει 8 οινοποιεία σε 3 περιοχές και τελευταία η ΗΠΑ με 1200 στρεμματα σε 3 περιοχές με 15 οινοποιεία.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως είναι η κατανομή των πωλήσεων στις ετικέτες. Το μεγαλύτερο ποσοστό πωλήσεων και εσόδων το καταγράφουν φυσικά οι φτηνές ετικέτες αλλά αξιοσημείωτη δύναμη έχουν και οι premium που κατέχουν το 25% των φιαλών περίπου, με ετικέτες όπως η Almaviva με μέσο κόστος 80€ να πουλάει περίπου 15000 φιάλες το χρόνο ή τη σειρά Terrunyo να πουλάει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες φιάλες σε τιμές κοντά στα 30€ όταν άλλοι κολοσσοί δεν έχουν καν στο portfolio τους ετικέτα πάνω από 15-20€.
Χορηγός της Manchester United, χορηγός του ποδηλατικού γύρου της Γαλλίας μέσω της θυγατρικής της Cono Sur, όπου έγινε κι ένας σχετικός χαμός από τους Γάλλους παραγωγούς, marketing αξιώσεων με μεγάλους αστέρες του αθλητισμού, του κινηματογράφου και της μουσικής να διαφημίζουν τα κρασιά και τιμές ανάλογες της ποιότητας που πουλάει είναι φυσικό να έχει φτάσει στην κορυφή του κόσμου παρόλο που κατάγεται από μια μέσης δυναμικότητας χώρα.
Το ερώτημα που κάνω στον εαυτό μου μετά από όλα αυτά είναι αν έχουμε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να δημιουργήσουμε κάτι τέτοιο είτε σαν ιδιωτική πρωτοβουλία είτε σαν συνεταιρισμός, δηλαδή να παράγουμε όλες τις ποιότητες και να δίνουμε σε όλες τις τιμές. Εκτός κι αν προτιμάμε να μεμψιμοιρούμε για τη διεθνή κρίση, το φόρο, τις κυβερνήσεις που δε βοηθάνε κοκ.