Τα πάντα γύρω από το κρασί και την κουλτούρα του

Εργαζομαστε σκληρα για να ετοιμασουμε το καλυτερο blog για κρασι, συντομα

  • 00

    Μερες

  • 00

    Ωρες

  • 00

    Λεπτα

  • 00

    Δευτερολεπτα

εγγραφειτε για να ειστε ο πρωτος που θα το μαθει οταν ειμαστε ετοιμοι

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019

Domaine du Clos Des Rocs, Pouilly-Loché, “Clos des Rocs Monopole” 2014

Δοκιμάζοντας τυφλά ανακαλύπτει κανείς πολύ περισσότερα απ' όσα με τα μάτια ανοικτά και κρίνει σίγουρα πιο αντικειμενικά. Είναι αυτονόητο εξάλλου πως αν δούμε ετικέτα ξέρουμε περίπου τι θα γευτούμε. Έτσι λοιπόν στα πλαίσια μιας συνάντησης ενός tasting group με θέμα λευκή Βουργουνδία κι ενώ όλοι έχουνε φέρει ετικέτες premier και grand cru από τα γνωστά αμπελοτόπια της περιοχής (Batard-Montrachet, Corton Carlemagne κλπ) ανάμεσα στα πανάκριβα όμως υπήρχε και ένα απλό village το οποίο κανείς φυσικά δεν ξεχώρισε από τα υπόλοιπα αλλά θεωρήσαμε πως είναι premier ή grand cru. Ακόμη κι αυτός που το αγόρασε δεν κατάλαβε τη διαφορά!
Παρά την καταπληκτική ποιότητα των κρασιών του, ο αμπελουργός, οινοποιός και ιδιοκτήτης Olivier Giroux ή Yves για να μη συγχέεται με το γνωστό Γάλλο διεθνή ποδοσφαιριστή που τόσο έχουμε κατακρίνει, του Domaine du Clos des Rocs, δεν ακολουθεί τις εργασιακές συνήθειες κάποιων από τους πιο διάσημους γείτονές του στη Βουργουνδία. Κάνει τα πάντα μόνος από το αμπέλι μέχρι το marketing, κάνοντας αυτό ακριβώς που ο ίδιος θέλει, να παράγει οίνους εκπληκτικής καθαρότητας και χαρακτήρα, ενώ η απουσία εξόδων για εργάτες ή εξωτερικούς συνεργάτες σημαίνει ότι οι τιμές παραμένουν εξευτελιστικά χαμηλές σε αρκετές περιπτώσεις.
Ο Giroux γεννήθηκε
στην περιοχή Mâconnais και μετά από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση επάνω στο κρασί, πέρασε μια δεκαετία με μεγάλους παραγωγούς στην κοιλάδα του Ροδανού εφαρμόζοντας όσα έμαθε. Μάλλον υπομονή έκανε παρά πρακτική μέχρι να επιστρέψει στη πατρίδα του για να πραγματοποιήσει το όνειρό του να δημιουργήσει λευκή Βουργουνδία. Πίστευε ότι οι ατελείωτοι, κυλιόμενοι λόφοι του χωριού του ήταν περισσότερο συνδεδεμένοι με το υπέδαφος και την καλλιέργεια σε σχέση με αυτό που αντιλαμβανόταν ως το άγχος του Ροδανού για τεχνολογικές και στιλιστικές παρεμβάσεις επάνω στο κρασί.
Ολόκληρη η ονομασία του χωριού Pouilly-Loché είναι μια μικροσκοπική έκταση 32 εκταρίων και παρόλο που έχει αναγνωριστεί από τη γαλλική κυβέρνηση από το 1940 και είναι μια πολύ γνωστή καλλιεργητική ζώνη δε νομίζω να έχω δει εγώ αλλά και όσους ρώτησα αρκετές ετικέτες με το όνομα της. Αρκετά άγνωστα μονοπάτια, μέσα σε μια πασίγνωστη περιοχή. Άγνωστο μονοπάτι στη συγκεκριμένη περίπτωση σήμαινε ότι με την αγορά του Domaine du Clos des Rocs το 2002, ο Olivier απέκτησε μια εντυπωσιακή έκταση 15 στρεμμάτων από πανέμορφα, πλούσια σε ασβέστιο παλαιά αμπέλια Chardonnay σε τιμή που μπορεί να μην αγόραζε ούτε δυο τρεις σειρές φυτά σε έναν από τους πιο αριστοκρατικούς αμπελώνες της Βουργουνδίας.
Το "Clos des Rocs - Monopole" προέρχεται από έναν
μοναδικό αμπελώνα 70 ετών, που βρίσκεται δίπλα στο κελάρι του. Αυτή η αρχαία, ανατολικού προσανατολισμού τοποθεσία αποτελείται από ασβεστολιθικά βότσαλα και πλούσιο πηλό, καθιστώντας το ονειρικό terroir για τη λευκή Βουργουνδία. Chassagne Montrachet απεφάνθη το πάνελ που το δοκίμασε, σίγουροι όλοι ότι γευτήκαμε κάποιο διαμάντι του Baune. Φευ!
Χρώμα μέτριο χρυσό. Μύτη τονισμένη και φρέσκια με αρώματα κίτρινου μήλου, πορτοκαλιού, άνθη λεμονιού, μέλι, πεπόνι, ροδάκινο, αχλάδι, ανανάς, λευκά μανιτάρια, ορυκτότητα εκφρασμένη σαν κέλυφος στρειδιών αλλά και κιμωλία και βρεγμένη πέτρα (πως χωράνε και τα τρία αυτά μαζί δεν καταλαβαίνω) ψημένα καρύδια, αμυγδαλόψιχα, βανίλια, δρυς διακριτικός όσο πρέπει για να είναι αισθητός, πραγματικό αριστούργημα.
Στο στόμα είναι συγκλονιστικό, αν και το περιμέναμε είναι η αλήθεια, εντυπωσιακά ολοκληρωμένο και αρμονικό, η οξύτητα τόσο υψηλή ώστε να αναζωογονεί, το σώμα του μεστό και στρογγυλό, δεν έχει ούτε ένα σκληρό άκρο ούτε μια άστοχη λεπτομέρεια, η υφή κρεμώδης ώστε να ισορροπεί την οξύτητα και το τελείωμα μακρόσυρτο και απολαυστικό καθώς εναλλάσσονται όλες οι γεύσεις αργά.
Το κρασί βρίσκεται σε κορυφαία μορφή σήμερα, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να γίνεται πιο μυστηριώδης και ελκυστικό τα επόμενα 8-12 χρόνια. Εάν το μεταγγίσετε για μια ώρα, τα αρώματά του θα είναι πολύ πιο ζωντανά καθώς όσο μεγαλύτερη είναι η έκθεση στον αέρα και περισσότερο χρόνο παραμείνει σε θερμοκρασία δωματίου, τόσο ανοίγει γευστικά. Τα πολλά λόγια είναι περιττά νομίζω.


📚🎥🎶   Rififi του Jules Dassin

🍴  Παναρισμένα γλυκάδια μοσχαριού,  panini με καπνιστό σολομό, χτένια με βούτυρο και σκόρδο, αρνίσιο σουβλάκι με sauce θυμαριού

Abv 13%

💲💲💲   20-30€

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Από το Blogger.