Αν και δεν είμαι λάτρης των γλυκών και ημίγλυκων κρασιών παραστρατώ συχνά λόγω της παρέας καθώς, οφείλω να ομολογήσω, τα γλυκά είναι δημοφιλέστατα και ιδιαίτερα στο γυναικείο πληθυσμό. Έτσι το πρόσφατο παραστράτημά μου ήταν ένας λευκός γλυκύς Ο.Π.Ε. από τη Λήμνο το Ηφαίστου Γνώση του Πέτρου Χατζηγεωργίου, γνωστού και για άλλα Λημνιώτικα Κρασιά όχι μόνο από Μοσχάτο Αλεξανδρείας όπως το συγκεκριμένο αλλά και από άλλες γηγενείς και άγνωστες ποικιλίες.
Έχοντας ξαναδοκιμάσει τη συγκεκριμένη ετικέτα πριν από περίπου δυο χρόνια προσπάθησα να ανασκαλέψω τις εντυπώσεις μου από εκείνη τη δοκιμή ειδικά αφού διαπίστωσα ότι η εσοδεία που δοκιμάσαμε ήταν ίδια με αυτή που είχα δοκιμάσει πριν δυο χρόνια! Το ίδιο χαλκοκίτρινο χρώμα δεν σ' αφήνει να το διαπεράσεις εύκολα, δίνοντας μια αίσθηση θολή, μυστηριώδης θα έλεγα. Στη μύτη καθαρό σε κερδίζει αμέσως με το σύνθετο μπουκέτο καραμελομένων φρούτων, βερίκοκα, κυδώνια, σύκα, μέλι φυσικά αλλά όσο περνάει η ώρα αναδύονται βανίλιες, άνθη ροδακινιάς, τριαντάφυλλου αλλά και εσπεριδοειδών. Μου είχε μείνει η πολυπλοκότητα του μπουκέτου από την πρώτη φορά που το δοκίμασα και κατά τη γνώμη μου είναι το δυνατό σημείο του κρασιού, όπως νομίζω και σε όλα τα ''λιαστά'' κρασιά.
Γλυκό στο στόμα με μια ελαφριά οξύτητα, μεστό και στιβαρό χωρίς ιδιαίτερες εκρήξεις με το κυδώνι να κυριαρχεί και πάλι μαζί με άλλα καραμελωμένα φρούτα. Η επίγευσή του μακριά και πολύπλοκη αφήνει την καραμέλα στο στόμα μαζί με την αίσθηση του μπουκέτου που ξαναδυναμώνει στο τέλος.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω αν είναι στην κορυφή της απόδοσης του το κρασί, εξάλλου δεν θυμάμαι και πολλά από την πρώτη επαφή μαζί του αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι επιδέχεται ακόμη πολλή παλαίωση. Νομίζω πως αποτελεί πάρα πολύ καλή επιλογή για επιδόρπιο είτε σκέτο είτε με κάποιο γλυκό, λουκουμάδες με παγωτό ήταν η δική μου προτίμηση και ήταν, ομολογώ, από τις πιο επιτυχημένες που έχω κάνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου