San Leonardo Tenuta San Leonardo 2004

Ιταλία δεν είναι μόνο η Τοσκάνη, το Bolgheri και τα Barolo, Barbaresco αλλά υπάρχουν και άλλες περιοχές με εξίσου καλά ή και καλύτερα μεμονωμένα κρασιά που δεν τυγχάνουν της δημοφιλίας των προαναφερόμενων περιοχών. Ένα από τα ιστορικότερα και για μας από τα ποιοτικότερα κτήματα δεν βρίσκεται στις παραπάνω διάσημες περιοχές αλλά στο ορεινό και φημισμένο για τα λευκά του κρασιά Trentino-Alto Adige. Στα μισά του δρόμου από τη Βερόνα μέχρι το Trento που έδωσε και το όνομα στη περιοχή βρίσκεται το χωριό Borghetto πολύ κοντά στη λίμνη Garda και στις όχθες του ποταμού Αδίγη (Adige) που έδωσε το δεύτερο όνομα στην περιοχή. Εκεί υπάρχει από το 1724 η Tenuta San Leonardo, ένα από τα ιστορικότερα οινοποιεία της Ιταλίας. Η ιστορία του ξεκινάει πολύ πιο πριν, το 900μχ όταν η περιοχή αναφέρεται στην ανταλλαγή αγροτικών προϊόντων μεταξύ της αρχιεπισκοπής της Βερόνα με την αντίστοιχη του Trento. Έκτοτε το σημείο υπήρξε μοναστήρι, οικισμός όπου φυλάσσονταν τρόφιμα, φρούριο, κτηνοτροφική μονάδα, αρχηγείο του Ιταλικού στρατού στο Α΄ Παγκόσμιο και φυσικά οινοποιείο.
Τα αμπέλια είναι 62 στρέμματα όλα κι όλα, φυτεμένα κυρίως σε μια από τις παλιές όχθες του Αδίγη σε υψόμετρο 150-200 μέτρα με χαλικώδες έδαφος. Το αξιοσημείωτο του αμπελώνα είναι το υψηλότατο επίπεδο ανθοκυανίνων στα κρασιά που παράγονται από τα αμπέλια του κτήματος, όχι μόνο για το Τρεντίνο αλλά παγκοσμίως. Ακόμα δεν έχει δοθεί μια εμπεριστατωμένη απάντηση αλλά δε νομίζω πως έχει και πολύ μεγάλη σημασία η αιτία, μας αρκεί το αποτέλεσμα. Τουλάχιστον είμαστε σίγουροι από πριν για το χρώμα.

Μάλλον ψυχρό είναι το κλίμα στην περιοχή

Βαθύ ρουμπινί με λίγες πορφυρές ανταύγειες στο χείλος ενώ στο κέντρο είναι σχεδόν μαύρο. Στη μύτη πλησιάζει στην ανώτερη ένταση με μαύρα φρούτα όπως είναι αναμενόμενο αλλά και πολύ έντονο γήινο στοιχείο. Βαρέλι φυσικά και υπάρχει με αρκετά βότανα, μπαχαρικά και λίγα άνθη. Βατόμουρα, μαύρα κεράσια, δαμάσκηνο, κάποιες νύξεις ροδιού και cranberry, χαλίκι από ορυκτότητα με λίγο κάρβουνο, τρούφα, μολύβι, μέντα, βιολέτα, δάφνη, τριαντάφυλλο, πιπεριά πράσινη, άνηθο, πιπέρι, φύλλα καπνού, δέρμα, καπνισμένο ξύλο, βανίλια και θυμίαμα.
Στο στόμα είναι ξηρό, με γεμάτο σώμα, πλούσια υφή, μέτρια προς υψηλή οξύτητα, μέτριες προς υψηλές τανίνες οι οποίες δεν είναι καθόλου ενοχλητικές, αρκετά έντονο γευστικά και με μακριά επίγευση που πραγματικά καθηλώνει τις αισθήσεις.
Πολύ καλά δομημένο και με φοβερή ισορροπία. Καλοδουλεμένες τανίνες, έχουν περάσει και αρκετά χρόνια είναι λογικό. Πλούσιο στη γεύση και το σώμα, με βάθος και μακριά επίγευση. Δεν έχει κουραστεί ακόμα, η καλή οξύτητα φρεσκάρει το κρασί στη συγκεκριμένη περίπτωση. Έχει και καλή δυνατότητα παλαίωσης (2038-2040) οπότε δε νομίζω πως υστερεί σε κάτι. Είναι το καλύτερο θεωρώ δείγμα χαρμανιού Μπορντό, ψυχρού κλίματος στην Ιταλία. Το ψυχρού είναι και σχετικό βέβαια αλλά κάπου πρέπει να το τοποθετήσουμε στιλιστικά. Για την ακρίβεια κινείται κάπου προς Bordeaux, Χιλή, Πολιτεία Ουάσινγκτον με λίγο πιο πικάντικο χαρακτήρα.


📚🎥🎶   Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του (Rocco e i suoi fratelli) του  Luchino Visconti με την ανεπανάληπτη Κατίνα Παξινού

🍴   Αρνίσιο ποδαράκι με σκόρδο και δενδρολίβανο, panini καπνιστού σολομού, σκορδάτη prime rib ή μεξικάνικες γεμιστές πιπεριές

Abv 13%

💲💲💲   38-64€