Ramos Pinto Vintage Port 2011

Το ακριβότερο στυλ Port είναι το vintage (χρονολογημένο) αλλά ταυτόχρονα είναι και από τα πιο απλά κρασιά στην διαδικασία παραγωγής έχοντας όμως το μειονέκτημα ότι αποτελούν μόνο το 1% της συνολικής ποσότητας αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει συνεχόμενη παραγωγή, συνήθως βγαίνουν στην αγορά δύο ή τρεις σοδειές μέσα σε μια δεκαετία οπότε η τιμή εκτοξεύεται. Οι παραγωγοί πρέπει συνεπώς να είναι προσεκτικοί ποια χρονιά θα δηλώσουν γιατί μπορεί να χάσουν μια εξαιρετική χρονιά επειδή ήδη δήλωσαν μέσα στη δεκαετία τρεις σοδειές. Έτσι ένα χρόνο μετά τον τρύγο εκτιμούν την ποιότητα του κρασιού και τις ανάγκες της αγοράς και κρίνοντας ανάλογα δηλώνουν ή όχι τη χρονιά στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου η οποία ανάλογα με τα δείγματα που έχει πάρει από τους παραγωγούς και την εκτίμηση για τις ποσότητες εγκρίνει ή απορρίπτει τις προτάσεις των παραγωγών το πολύ δύο χρόνια μετά τη σοδειά. Αν εγκριθεί η χρονιά, το κρασί εμφιαλώνεται το πολύ τρία χρόνια μετά την παραγωγή του και διατίθεται στην αγορά με την προοπτική της παλαίωσης από μέρους του πελάτη, αν και πολλοί τώρα πια προτιμούν τα Port σε νεαρή μορφή, ειδικά στην αμερικανική αγορά. Το σημαντικό για την παραγωγή vintage port είναι η ποιότητα των σταφυλιών, γι' αυτό και συνήθως προέρχονται από τη νότια πλευρά του Cima Corgo όπου είναι οι καλύτεροι αμπελώνες, ενώ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η γρήγορη οινοποίηση και το χαρμάνιασμα των quintas που αποτελούν το blend της χρονιάς. Τα κρασιά των quintas που δεν δηλώνονται για vintage ή δεν πληρεί τις προϋποθέσεις η χρονιά μπορούν να κυκλοφορήσουν στην αγορά σαν single-quinta vintage port με λίγο χαμηλότερη ποιότητα από τα vintage αλλά αρκετά υψηλή γενικά και συνήθως, λόγω τιμής, αποτελούν πραγματικές ευκαιρίες. Δεν ήταν λίγες εξάλλου οι χρονιές που ήταν καταπληκτικές για το Douro αλλά για διάφορους λόγους δεν δηλώθηκαν.

Από τις πρώτες διαφημιστικές αφίσες

Η Ramos Pinto είναι από τις γνωστότερες εταιρείες στη Vila Nova de Gaia και το χρονολογημένο του 2011 ήταν από τα κορυφαία της χρονιάς σύμφωνα με τους Πορτογάλους. Το χαρμάνι αποτελείται από 50% Touriga Nacional, 32% Touriga Franca, 5% άγνωστα παλιά αμπέλια, 5% Sousao, 5% Tinta da Barca και 3% Tinta Barocca ενώ παρήχθη από τις quintas Ervamoira, Bom Retiro και Urtiga. Το αποτέλεσμα είναι ένα βαθύ πορφυρό προς μαύρο χρώμα με μύτη έντονη, ανοιχτή και άγρια, είναι νεαρό ακόμα, με αρώματα βιολέτας, λεβάντας, αγριοτριανταφυλλιάς, ιβίσκου, μαύρων ώριμων φρούτων, βατόμουρο, δαμάσκηνο, φραγκοστάφυλο, λίγα ώριμα κόκκινα κεράσια, raspberry, βοτανικά στοιχεία, μέντα, κανέλα, γλυκόριζα, βανίλια, σοκολάτα, καφέ, καραμέλα, φύλλα καπνού, θυμίαμα.
Στο στόμα είναι γλυκό, γεμάτο σώμα με υφή πλούσια αλλά λίγο τραχιά στα άκρα από τις πολλές τανίνες που δεν έχουν μαλακώσει ακόμα, οξύτητα μέτρια προς υψηλή η οποία θα εξισορροπήσει απόλυτα το κρασί όσο περνάνε τα χρόνια και επίγευση μακριά και απολαυστική που εναλλάσσει γλυκές γεύσεις με μπαχαρικά, φρούτα, βότανα και γεύσεις ξύλου.
Σίγουρα είναι ακόμα νεαρό αλλά επιδεικνύει από τώρα χαρακτηριστική δομή, γεύση, πολυπλοκότητα, είναι σοβαρό και ταυτόχρονα άγριο γοητεύοντας με τη διττή προσωπικότητα. Θα παλαιώσει πάρα πολύ όμορφα και είναι βέβαιο πως σε μια δεκαετία θα έχουμε μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη και μεστή που θα μαγεύει για πάρα πολλά χρόνια.

 
📚🎥🎶   Ai, Mouraria με τη μοναδική Amália Rodrigues

🍴   Ένα καλό αγγλικό Stilton η ένα καναδέζικο Le Ciel de Charlevoix, σύκα ψημένα με Port και καραμελωμένα αμύγδαλα, χοιρινή καπνισμένη ωμοπλάτη και τέλος γλυκιά τάρτα αυγού

Abv   19,5%

💲💲💲   125-157€

Εν Ολίγοις: Los Vascos Cabernet Sauvignon 2013

Το οινοποιείο Los Vascos είναι ιδιοκτησία του Γαλλικού κτήματος Baron de Rothschild Lafite και παράγει αρκετές, εμπορικές κυρίως, ετικέτες. Το Cabernet Sauvignon τους είναι με βαθύ ρουμπινί χρώμα, μύτη μέτρια με γήινα στοιχεία, φύλλα τομάτας και ελιάς, μαύρα κεράσια, δαμάσκηνα, μέντα, πιπέρι, γλυκόριζα και λίγο σοκολάτα. Στο στόμα είναι ξηρό, με τονισμένες και λίγο τραχείς τανίνες, μέτριο σώμα, πλαδαρή υφή, μέτρια οξύτητα, μέτρια επίγευση με κυρίαρχο το μαύρο φρούτο και τις γλυκές γεύσεις. Μέτριο σε όλα του, αδυνατεί να εκφράσει το terroir, δεν έχει τη δομή που θα περίμενα από Cabernet του Lafite. Θα παλαιώσει 7-8 χρόνια και αν δεν ήταν στη μέση η τιμή που είναι εξευτελιστική για μονοποικιλιακό νομίζω θα περνούσε απαρατήρητο.


Abv  14%

💲💲💲   8-13€

Romeo Y Julieta Petit Julietas

Η μικρή Ιουλιέτα είναι ένα γευστικό πούρο της γνωστής εταιρείας των δυο τραγικών εραστών. Ένα πιτσιρίκι longfiller με καλή πολυπλοκότητα, στρωτό φύλλο, καλό σώμα που δεν γεμίζει το μάτι αλλά ξεχειλίζει από γεύσεις. Το άναμμα είναι σχετικά εύκολο ενώ ο καπνός του είναι πλούσιος και τρομακτικός για το μέγεθός του. Στο πρώτο τρίτο έχουμε ξύλο, δρυ και κέδρο, ξηρούς καρπούς, κυρίως κάσιους και φουντούκι, αλλά και μια δόση εσπρέσο. Καθώς καίγεται εμφανίζονται και νότες γρασιδιού αλλά και ρίγανη. Στο τέλος προστίθενται νύξεις σοκολάτας και ψωμιού brioche αφήνοντας μια πιο γλυκιά αίσθηση. Ισορροπημένη καύση, αρκετά πολύπλοκο, γευστικό σίγουρα και πικάντικο, είναι τριάντα λεπτά δυνατής ευχαρίστησης με συνοδεία ενός Cognac.


Χαρακτηριστικά:

Ένταση: Μέτρια

Μέγεθος: Small Panetela

Δαχτυλίδι: 30

Μήκος: 100χιλ

Τιμή: 4,50-8€

Η μετάγγιση στο σερβίρισμα

Μετάγγιση είναι η διαδικασία μεταφοράς του κρασιού από το μπουκάλι σε άλλο σκεύος το οποίο ονομάζεται καράφα ή κανάτα μετάγγισης. Η όλη διαδικασία είναι προαιρετική και έχει γίνει αρκετές φορές αντικείμενο διαμάχης ως προς τη χρησιμότητα ή την αναγκαιότητα αυτής.
Η κύρια και μάλλον προφανέστερη αιτία μετάγγισης είναι η απομάκρυνση του ιζήματος από το μπουκάλι καθώς εκτός από αντιαισθητικό είναι και θέμα γεύσης λόγω της πικρής του γεύσης. Η εξέλιξη στην τέχνη της οινοποίηση όμως έχει τελειοποιήσει τη διαδικασία της διαύγασης παραδίδοντας στις περισσότερες των περιπτώσεων ένα κρασί που πιθανόν να μην εμφανίσει ποτέ ίζημα. Συνεπώς η μετάγγιση περιορίζεται σήμερα στα κρασιά που έχουν τη δυνατότητα να παλαιώσουν μέσα στο μπουκάλι για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς η ωρίμαση δημιουργεί ίζημα, και στα κρασιά που δεν έχουν υποστεί καθόλου ή έχουν υποστεί ελάχιστο φιλτράρισμα. Φυσικά τα Port είναι τα πρώτα υποψήφια για μετάγγιση καθώς εμφιαλώνονται νέα και αφιλτράριστα με αποτέλεσμα να παλαιώνουν ουσιαστικά μέσα στο μπουκάλι. Φυσικά είναι αδύνατο σχεδόν για τα απλά επιτραπέζια κρασιά μικρής παλαίωσης να χρειάζονται μετάγγιση πέρα από αυτά που έχουν μια σεβαστή διάρκεια παραμονής στο μπουκάλι.
Μια δεύτερη και εξίσου αμφιλεγόμενη αιτία μετάγγισης είναι ο αερισμός του κρασιού ώστε να ενθαρρύνουμε τα αρωματικά στοιχεία του να βγουν ευκολότερα στην επιφάνεια και να αναδειχθεί το μπουκέτο του κρασιού. Πολλοί έγκριτοι οινολόγοι θεωρούν πως η μακρά επαφή του κρασιού με το οξυγόνο είναι επιζήμια και απαράδεκτη οινολογικά καθώς όσο πιο μακροχρόνια είναι η επαφή οξυγόνου-κρασιού τόσο διαχέεται το μπουκέτο του και χαμηλώνει το αρωματικό και γευστικό του κατώφλι, άρα αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του. Η μετάγγιση πρέπει να είναι μικρής διάρκειας ακριβώς πριν σερβιριστεί το κρασί και αν υπάρχει κάποιο ελάττωμα πχ. υπερβολική θείωση, να γίνει αερισμός του κρασιού μέσα στο ποτήρι.
Η αλήθεια είναι πως ένα αρκετά ώριμο κρασί πιθανόν να απέχει ελάχιστα από την οξείδωση οπότε καλό θα ήταν να μην το βοηθήσουμε να φτάσει πιο γρήγορα σε αυτήν. Επίσης είναι πολύ εύκολο να ελέγχουμε τον αερισμό του κρασιού μέσα στο ποτήρι μας δοκιμάζοντας κιόλας ταυτόχρονα.
Η διαδικασία μετάγγισης έχει σαν βασική αρχή την όσο μικρότερη αναταραχή του περιεχομένου ενός μπουκαλιού ώστε να μεταφερθεί το κρασί σε κάποιο άλλο δοχείο χωρίς το ίζημα. Η μετάγγιση γίνεται πάντα σε καθαρή καράφα και κοντά σε μια πηγή φωτός (κερί, λάμπα) ώστε να υπάρχει βεβαιότητα ως προς το που βρίσκεται το ίζημα, ώστε να καταφέρουμε να το εγκλωβίσουμε στους ώμους του μπουκαλιού. Φυσικά υπάρχει και η πολύ απλή λύση χρησιμοποίησης ενός φίλτρου καφέ ή ενός κομματιού υφάσματος όπου θα μείνει το ίζημα. Εννοείται πως είναι εξίσου αποτελεσματικό αλλά δεν είναι το ίδιο εντυπωσιακό με μια καλή μετάγγιση από έναν επαγγελματία.

Vinedo Chadwick 2013

Η Χιλή πάντα έκανε πολύ καλά κρασιά σε πολύ καλές τιμές ή μαλλόν καλύτερα θα έλεγα πως κάνει ακόμα, πολύ έξυπνα κρασιά. Δυνατά ποιοτικά, σε πολύ λογικές τιμές και αρκετές φορές αποτελούν πραγματικές ευκαιρίες. Μπορείς να πάρεις ένα Bordeaux Blend από τη Χιλή στο 1/10 της τιμής ενός αντίστοιχης ποιότητας Γαλλικού ή Αμερικάνικου. Έτσι ήταν και είναι ο τρόπος που πλασάρουν τα κρασιά τους οι Χιλιανοί παραγωγοί. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν αρχίσει και επανεκτιμούν την δουλειά τους επαναπροσδιορίζοντας τιμές και ποιότητα. Όχι δεν έχουν ρίξει την ποιότητα, ίσα ίσα που την έχουν αυξήσει αλλά προσπαθούν τα πολύ μεγάλα κρασιά τους να τα πωλούν και σε ανάλογες, για τη δικιά τους αντίληψη τιμές εφόσον πρόκειται για καλή αναλογία τιμής-ποιότητας.
Ένα από τα μεγάλα κρασιά της Χιλής που κινούνται σε αυτή τη λογική είναι και το σημερινό που είχαμε την χαρά να δοκιμάσουμε πρόσφατα. Δεν έχει βέβαια την τιμή κάποιου Margaux ούτε κατά διάνοια αλλά είναι σε μεγάλο ύψος για τα δεδομένα της Χιλής. Τα διακόσια και τριακόσια ευρώ που ζητάει το συγκεκριμένο θα κάνουν πολλούς να αναρωτηθούν για ποιόν λόγο να δώσουν τόσα λεφτά για ένα κρασί από τη Χιλή και όχι για κάποιο Γαλλικό. Γιατί πολύ απλά δεν θα βρουν σε τέτοια αναλογία ποιότητας-τιμής Γαλλικό ή κι αν υπάρχει θα πρέπει να ψάξουν πάρα πολύ.
Το κτήμα Errazuriz είναι από τα μεγαλύτερα και γνωστότερα της Χιλής. Εστιάζει κυρίως στο ποιοτικό και ακριβό (για Χιλιανό) κρασί αλλά υπάρχουν και οι κλασσικές VFM ετικέτες των 10-20 ευρώ. Η ιστορία του Chadwick είναι το πάθος του πατέρα του σημερινού ιδιοκτήτη της εταιρείας για το πόλο και τα κρασιά καθώς στο γήπεδο που είχε κάνει στο κτήμα όπου βρίσκεται και το σπίτι του Don Alfonso Chadwick Errázuriz φυτεύτηκαν τα αμπέλια που παράγουν το συγκεκριμένο κρασί.

Κάποτε εδώ παίζανε Πόλο ... στο χόρτο βέβαια.

Βαθύ ρουμπινί με μύτη έντονη, γήινου χαρακτήρα πρωταρχικά με αρκετά βότανα, ορυκτότητα, μέντα, πετρώδη βλάστηση, γραφίτη, αρκετό μαύρο φρούτο, δαμάσκηνα, φραγκοστάφυλο, όλα πολύ καθαρά και φρέσκα αρωματικά, φύλλα καπνού, βανίλια, κακάο, μπαχαρικά αρκετά, μια διακριτική αίσθηση ζύμης και κρέμας, έχει γίνει μηλογαλακτική, ενώ η παλαίωση διήρκεσε 22 μήνες και έγινε σε 90% καινούρια γαλλικά βαρέλια, αν και στη μύτη δεν είναι εντόνως αισθητή.
Στο στόμα έχουμε λίγο πάνω από το μέτριο οξύτητα, σώμα γεμάτο με πολύ ωραία και απαλή υφή. Τανίνες μέτριες προς έντονες με πολύ καλή ενσωμάτωση στο κρασί που χαϊδεύουν τον ουρανίσκο, ένταση γεύσεων έντονη και επίγευση μακριά και επίμονη, με τα φρούτα να έρχονται στο προσκήνιο μαζί με την ορυκτότητα-βοτανικότητα και τις γεύσεις του βαρελιού να ακολουθούν διακριτικά.
Είναι αξιοπρόσεκτη η δουλειά που έχει γίνει στην ισορροπία του κρασιού. Οι τανίνες, το βαρέλι, η μηλογαλακτική είναι σε απόλυτη αρμονία χωρίς να ξεχωρίζει κάτι και όλα να συνεισφέρουν στην τελική εντύπωση. Η πολύ καλή πρώτη ύλη σε συνδυασμό με την άρτια οινοποίηση έχουν δώσει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα εδώ όπου βλέπουμε τις ομοιότητες της Χιλής με τη Μεσόγειο. Μια ετικέτα με χαρακτήρα ορυκτότητας, φρούτου, βοτάνων σε απόλυτη αρμονία, χωρίς ψεγάδι, με δυναμισμό αλλά και φινέτσα, με καταπληκτική γεύση και δομή και με δυνατότητα εκτενούς παλαίωσης και βελτίωσης χωρίς αυτό να αναιρεί την δυνατότητα που έχει να καταναλωθεί με σιγουριά τώρα. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει πραγματικά στο συγκεκριμένο είναι ο χαρακτήρας και η ταυτότητα. Μοιάζει με ένα παλαιότερο Μπορντό αλλά το ξεχωρίζεις εύκολα ανάμεσά τους, δεν είναι κοντά στο Ιταλικό στυλ (Bolgheri, Toscana κτλ), είναι σχετικά κοντά στα Cabernet της Βόρειας Καλιφόρνιας και της Ουάσιγκτον αλλά έχει λίγο περισσότερο φρούτο. Είναι ξεχωριστή περίπτωση θα έλεγα πως πρέπει να είναι ο ορισμός της κατηγορίας Χιλιανό Cabernet και δοκιμάζοντας αρκετούς άλλους νεότερους παραγωγούς που κινούνται σε παρόμοιο στυλ με το Errazuriz θεωρώ πως είναι το σημείο αναφοράς και εκκίνησης για τα Χιλιανά Cabernet. Όσο για την τιμή του δε νομίζω πως είναι υψηλή για την ευχαρίστηση που θα προσφέρει, εξάλλου τέτοια κρασιά δεν είναι για καθημερινή κατανάλωση.


📚🎥🎶 Veinte poemas de amor y una canción desesperada του Pablo Neruda

🍴   Βραστό βοδινό με μαύρα φασόλια και ρύζι (pabellon criollo), κρεατοπιτάκια (empanadas), μάγουλο ελαφιού με σάλτσα Cabernet και κλασσική Χιλιανή γεμιστή πατάτα με αυγό και μοσχαράκι.

Abv 14%

💲💲💲   170-280€

Chateau Abelyce Saint-Emilion Grand Cru 2014

Το Saint Emilion στη Δεξιά Όχθη του Μπορντό έχει περίπου 400 μικρο-ιδιοκτήτες οι οποίοι είναι κυρίως αγρότες στο επάγγελμα και καλλιεργούν τις δύο κυρίαρχες ποικιλίες της περιοχής το Merlot και το Cabernet Franc. Τα κρασιά ποικίλλουν από απλά, φρουτώδη, φρέσκα claret μέχρι τα πανάκριβα, πολύπλοκα και με μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης των μεγάλων Chateau. Υπάρχουν όμως και τα λεγόμενα garage, κρασιά που γίνονται σε τόσο μικρή ποσότητα που μπορούν να γίνουν και μέσα σε ένα γκαράζ. Η κατάταξη δεν γίνεται όπως στην Αριστερή Όχθη, εδώ κατατάσσονται οι ιδιοκτησίες και η κατάταξη μπορεί να αλλάξει ώστε να υποβιβαστούν κάποιες ιδιοκτησίες και κάποιες άλλες να προβιβαστούν. Το ανώτερο επίπεδο κατάταξης είναι το Premier Grand Cru Classe A με τέσσερα Chateau, ακολουθεί το  Premier Grand Cru Classe B με 14 και το Grand Cru Classe με 63 αντίστοιχα. Τα υπόλοιπα που βρίσκονται στην κατάταξη ονομάζονται απλά Grand Cru και τα περισσότερα είναι garage κτήματα. Είναι υποπολλαπλάσια στις ποσότητες από τα μεγάλα και στις τιμές φυσικά, Για τους δύο αυτούς λόγους όμως μπορούμε να βρούμε μικρά διαμαντάκια με λίγο ψάξιμο ανάμεσα σε αυτά. Ένα απ' αυτά ανακαλύψαμε κι εμείς -μετά από αρκετό κόπο και πολλές αποτυχίες είναι η αλήθεια- στη νότια πλευρά του St Emilion.
To Chateau Abelyce είναι μια πολύ μικρή ιδιοκτησία 6 στρεμμάτων στο Saint Sulpice de Faleyrens λίγο πριν το Vignonet και τις όχθες του Dordogne την οποία αγόρασε η Amelie Aubert, οινολόγος σε διάφορα Grand Cru Classe κτήματα μέχρι το 2004 που δημιούργησε το Chateau Abelyce. Τα εδάφη είναι αμμοχαλικώδη, καλλιεργεί μόνο Merlot, ζυμώνουν σε μικρές ανοξείδωτες δεξαμενές ελεγχόμενης θερμοκρασίας και η ωρίμαση γίνεται σε καινούρια γαλλικά βαρέλια για 18 με 20 μήνες.
Βαθύ πορφυρό με λίγο ρουμπινί στο χείλος. Μύτη τονισμένη με αρώματα φρούτων, βοτάνων, γήινα και βαρελιού. Μύρτιλλο, μαύρο φραγκοστάφυλο, ώριμο κόκκινο κεράσι, δαμάσκηνο Santa Rosa, μαύρο μούρο, κάποια περαστικά άνθη, βιολέτα και μπιγκόνια, μέντα, ανισοειδή αρώματα, δάφνη, λίγο θυμίαμα, σοκολάτα, έντονα κόκκους κακάο, δέρμα, κανέλα, ορυκτότητα, καπνισμένο ξύλο, καπνό και βανίλια.
Στο στόμα είναι ξηρό με μέτριο προς γεμάτο σώμα, τανίνες μέτριες προς έντονες οι οποίες είναι μεν δουλεμένες αλλά ακόμα νέες και λίγο τραχείς, οξύτητα μέτρια, γευστική ένταση άνω του μετρίου, πολύ φρουτώδης, πικάντικη και βαρελάτη όπως και η μέτρια προς μακριά επίγευση με την πολύ καλή εναλλαγή γεύσεων.
Πολύ καλό κρασί με ισορροπία, ένταση, ζωηράδα, πολύ καλό φρούτο, δυνατότητα παλαίωσης, είναι ακόμα νέο. Το καλύτερο όμως είναι η σχέση ποιότητας-τιμής. Δεν είναι ποιότητα Premier Grand Cru Classe A αλλά νομίζω πως κάποια Classe Β και πολλά Grand Cru Classe τα συναγωνίζεται άνετα. Αν μπει όμως και ο παράγοντας τιμή τότε μάλλον υπερισχύει έναντι σχεδόν όλων.

📚🎥🎶  Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain του Jean-Pierre Jeunet

🍴   Prime Rib με σάλτσα από το ζουμί, ψητή δεκαοχτούρα με θυμάρι, κουνέλι στο φούρνο με βότανα και ένα τυρί Saint-Nectaire

Abv 13%

💲💲💲   18-27€

Αργατιά Ξινόμαυρο 2011

Η Χαρούλα Σπινθηροπούλου και ο Παναγιώτης Γεωργιάδης του κτήματος Αργατιά δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς πρόκειται για δυο χαρακτηριστικές μορφές του Ελληνικού κρασιού. Ο καθένας τους έχει τη δικιά του ξεχωριστή διαδρομή οι οποίες συναντώνται το 2000 όταν δημιούργησαν το κτήμα στο Ροδοχώρι της Νάουσας. Αν και το χωριό φημίζεται για τα κεράσια και τα μήλα το αμπέλι ταίριαξε απόλυτα στη περιοχή, εξάλλου είναι μέσα στη ζώνη οπότε δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Η χρονιά του 2011 ήταν πολύ καλή με χαμηλές θερμοκρασίες και υγρασία μέχρι τα μέσα Ιουνίου που καθυστέρησαν την άνθηση και έδωσαν τη δυνατότητα στο σταφύλι σε συνδυασμό με την αποφυγή καύσωνα το καλοκαίρι να ωριμάσει καλά και χωρίς προβλήματα. Οι κλασσικές βροχές μέχρι το Σεπτέμβρη δεν επηρέασαν ιδιαίτερα την υγεία των καρπών και όλοι στη Νάουσα ήταν σχεδόν απόλυτα ευχαριστημένοι ώστε να μιλάνε για μια πολύ δυνατή χρονιά.
Μέτριο γκαρνέ με λίγους ρουμπινί λεκέδες. Μύτη μέτρια προς έντονη με κόκκινα κυρίως φρούτα να ξεπηδούν από το ποτήρι, κεράσια, βατόμουρα και φραγκοστάφυλα, όλα ζουμερά και φρέσκα ενώ υπάρχουν νότες ελιάς αλλά και μαύρου δαμάσκηνου αλλά σε σαφώς μικρότερη ένταση. Τα βοτανικά στοιχεία και τα γήινα είναι στο κέντρο του οσφρητικού κάδρου με τομάτα, χώμα, ανισοειδή βότανα, φασκόμηλο, κάποια λουλούδια όπως βιολέτα και ιβίσκο, ορυκτότητα συνεχώς διακριτικά παρούσα, λίγα μπαχαρικά μαζί με δέρμα από το βαρέλι ενώ αυτό που μας ταξίδεψε μέχρι το Πιεμόντε ήταν μια αίσθηση πίσσας στο τέλος των αρωμάτων.
Στο στόμα είναι ξηρό φυσικά με σώμα μέτριο, ίσως και λίγο παραπάνω θεωρώ, τανίνες μέτριες σαφώς δουλεμένες και πάρα πολύ όμορφα ενσωματωμένες στο κρασί ενώ η οξύτητα είναι ενεργητικότατη και σχεδόν υψηλή δίνοντας μια δροσιά στο κρασί που σε κάνει να θες να το πιείς μονομιάς. Η επίγευση είναι αρκετά μακριά με γήινα και φρουτώδη παιχνιδίσματα ενώ η ορυκτότητα και τα μπαχαρικά κυριαρχούν προς το τέλος.
Η γέφυρα που ενώνει τη Ράμνιστα και το Δαμασκηνό με τις οινοποιήσεις των Θυμιόπουλου, Διαμαντάκου και Δαλαμάρα. Μέσα σ' αυτές τις 17 λέξεις νομίζω πως περιγράφεται απόλυτα το κρασί της Αργατιάς. Περισσότερο μοντέρνο με αρκετά ρουστίκ στοιχεία. Όπως και να 'χει είναι πολύ αξιόλογο και πάνω απ' όλα ενδιαφέρον. Μέχρι το 2025-2027 θα αντέξει πιστεύω με μια σωστή αποθήκευση.


📚🎥🎶  Μ' ενα καράβι ψεύτικο του Κώστα Καλδάρα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου

🍴   Μουσακάς με μπεσαμελ γιαουρτιού, παλαμιώτικα λουκάνικα στο πήλινο με ξινόμαυρο, ratatouille με αρνίσιες μπουκιές, Βεροιώτικος μπάτζος, μανούρι Βλάστης, Calcagno Σαρδηνίας ή για τους λίγο τολμηρούς μπριζόλα ξιφία με τοματίνια, σκόρδο και μαιντανό

Abv 14%

💲💲💲   12-18€

Εν Ολίγοις: St Christopher Piesporter Goldtropfchen Riesling Spätlese 2014

Μέτριο χρυσαφί χρώμα, αρκετά τονισμένη μύτη από λουλούδια, πράσινο μήλο, αχλάδι, πάστα λεμονιού, πέτρα, λίγα πυρηνόκαρπα, χαμομήλι, μέλι, κερί και λίγα βότανα. Στόμα γλυκό, σώμα μέτριο, υφή μεταξένια, ζωντανή οξύτητα, μέτρια ένταση και επίγευση λίγο άνω του μετρίου με βοτανικές γεύσεις, εσπεριδοειδή και πυρηνόκαρπα. Πολύ καλό αν αναλογιστούμε και την τιμή, πίνεται εύκολα, δεν έχει μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης αλλά έχει λαμπρό παρόν αυτό το Riesling από το Mosel.

Abv  8,5%

💲💲💲   8-9€

Hidalgo Manzanilla La Gitana En Rama

Η Manzanilla είναι ένα Fino Sherry που παράγεται και ωριμάζει στη περιοχή γύρω από το Sanlúcar de Barrameda όπου και επιτρέπεται να έχει την ονομασία. Η διαφορά με το Jerez έγκειται στη μεγαλύτερη υγρασία και τις χαμηλότερες θερμοκρασίες του Sanlúcar με αποτέλεσμα την καλύτερη απόδοση του flor αφού το στρώμα του είναι πολύ πιο παχύ εδώ και αποτρέπει ακόμη καλύτερα την επαφή του αέρα με το κρασί. Έτσι το κρασί αναπτύσσει λίγο ελαφρύτερο χαρακτήρα από το Fino, ουσιαστικά χωρίς γλυκερόλη, εντελώς ξηρό και με μια ορυκτότητα σαν απεικόνιση του εδάφους, δίνει αλμυρές νότες από τη θάλασσα με μια δροσερή οξύτητα που χαρίζουν στη Manzanilla μεγαλύτερη φρεσκάδα από το Fino. Φυσικά ωριμάζει σε solera αλλά με περισσότερα συνήθως επίπεδα από το Fino, το σύστημα για την Manzanilla Hidalgo έχει 14 criaderas ενώ ενός Sherry έχει συνήθως 3-7 criaderas που σημαίνει πως έχουμε μεγαλύτερη συχνότητα ανανέωσης του κρασιού.
Το flor στο κρασί επιζεί για 6 με 8 χρόνια και μετά αρχίζει να εξασθενεί σταδιακά καθώς δεν υπάρχει τροφή για να επιζήσει -τα σακχαρα θα είναι λιγότερα από 5γρ/λιτ- και αφήνει το κρασί εκτεθειμένο στο οξυγόνο. Μετά την πάροδο τριών χρόνων και ανάλογα με την κατάσταση του flor γίνεται κατάταξη της Manzanilla σε απλή και Manzanilla Pasada με τη δεύτερη να είναι πιο πλούσια και μεγαλύτερης ηλικίας με το flor να έχει εξασθενήσει αρκετά όταν εμφιαλώνεται.

Στρώμα flor σε βαρέλι Sherry

Η συγκεκριμένη είναι η ελάχιστα φιλτραρισμένη (En Rama) έκδοση της γνωστότερης παγκοσμίως Manzanilla. Έχει μέτριο λεμονί χρώμα με λίγες χρυσές ανταύγειες, έντονη, φρέσκια μύτη με τονισμένη ορυκτότητα, εσπεριδοειδή, βοτανικά και ανθικά στοιχεία, διακριτικά αρώματα βαρελιού, κρέατος, ξηρών καρπών και μια θαλασσινή αύρα από το μέρος που κατάγεται. Ψωμί μπριοζ, προζύμι, ελιά, αλμύρα, άμμος, κοχύλια, χαμομήλι, θυμάρι, μελισσόχορτο, τζίντζερ, φασκόμηλο, ρίγανη, καπνό, σταφίδα, σύκο, χουρμά, στάρπη λεμονιού, γλυκό πορτοκαλάκι, ξηρό βερίκοκο, αμύγδαλο, φιστίκι Αίγινας, κάσιους, καραμέλα, πικρή σοκολάτα και καπνιστό κρέας.
Στόμα ξηρό με σχεδόν υψηλή οξύτητα ενσωματωμένη απόλυτα στο μέτριο προς γεμάτο σώμα με την λίγο ελαιώδη υφή, ένταση γεύσεων υψηλή με τα αρώματα ζύμης και ορυκτότητας να κυριαρχούν ενώ βότανα, ξηροί καρποί, αλμύρα και αποξηραμένα φρούτα εναλλάσσονται με μικρότερη δύναμη στην μέτρια προς μακριά επίγευση η οποία στο τέλος είναι και λίγο πικρή.
Χαρακτηριστική En Rama Manzanilla με γήινο κυρίως χαρακτήρα, καλή ισορροπία που είναι σημαντική για Sherry, ένταση, αρκετά πολύπλοκη και ατελείωτες δυνατότητες ταιριάσματος με φαγητό.  Αυτοί που αρέσκονται σε οξειδωτικές γεύσεις θα το λατρέψουν, οι υπόλοιποι θα το προσπεράσουν αδιάφορα γιατί έτσι είναι φτιαγμένο το Sherry, για τα άκρα.
 

📚🎥🎶  Ολόκληρο το θρυλικό άλμπουμ La leyenda del tiempo των Tomatito - Camarón de la Isla

🍴    Γαρίδες στη λαμαρίνα Langostinos de Sanlúcar, ένα παραδοσιακό Jamón ibéricos Jabugo, λίγες μαύρες ελιές ή μια σούπα Salmorejo.

Abv   15%.

💲💲💲    14-21€

Quilceda Creek Cabernet Sauvignon 2012

Περίπου 350 χλμ είναι η απόσταση από τα αμπελοτόπια της Columbia Valley μέχρι το Seattle περνώντας μέσα από τα Cascade Mountains, ώστε να φτάσουν τα σταφύλια στα οινοποιεία που βρίσκονται γύρω από την πρωτεύουσα της βορειο-δυτικής πολιτείας των ΗΠΑ. Αρκετά οινοποιεία έχουν ιδρυθεί στην κοιλάδα που βρίσκονται τα αμπέλια αλλά τα περισσότερα παραμένουν στην ευρύτερη περιοχή του Seattle. Η σχεδόν ερημική κοιλάδα αποτελεί παράδεισο για τους αμπελουργούς καθώς διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια ηλιοφάνεια παγκοσμίως (17 ώρες στην περίοδο ανάπτυξης του αμπελιού) λόγω του γεωγραφικού ύψους, ενώ οι ερημικές συνθήκες που επικρατούν με τις λιγοστές βροχές το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, καθώς και οι μεγάλες ημερήσιες διαφορές της θερμοκρασίας  δίνουν τη δυνατότητα στα σταφύλια να ωριμάσουν πλήρως διατηρώντας τα επίπεδα οξύτητας. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Πολιτεία να έχει αλματώδη ανάπτυξη στην αμπελουργία και να είναι αυτή τη στιγμή η δεύτερη πολιτεία μετά την Καλιφόρνια σε παραγωγή σταφυλιών.
Τα σταφύλια από τις δυο γειτονικές περιοχές Red Mountain AVA και Horse Heaven Hills AVA συλλέγονται και μόλις σκοτεινιάσει ξεκινούν το ταξίδι τους για το Snohomish, στα βόρεια προάστια του Seattle 350 χλμ μακριά. Εκεί ο Alex Golitzin ανιψιός μιας από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του αμερικάνικου κρασιού, του André Tchelistcheff -Ρώσος είναι μην απορείτε- οινοποιεί από το 1978 κυρίως Cabernet, κάνοντας το σπεσιαλιτέ της περιοχής αν και τότε οι Αμερικάνοι θεωρούσαν πως η περιοχή κάνει μόνο ποικιλίες κρύου κλίματος και συγκεκριμένα Riesling. Το κτήμα συνήθως παράγει μόνο τέσσερα κρασιά, το κλασσικό του Cabernet, ένα από συγκεκριμένο αμπελοτόπι, ένα ποικιλιακό Merlot και ένα απλό κόκκινο με τα σταφύλια που δεν μπήκαν στο κλασσικό τους.

Τα αμπέλια στη Horse Heaven AVA στο βάθος ο ποταμός Columbia

Το Cabernet του '12 είναι 100% από την ποικιλία -κάποιες χρονιές έχει και μικρό ποσοστό από Merlot και Cabernet Franc και έχει βαθύ πορφυρό χρώμα με λιγοστές ρουμπινί ανταύγειες κυρίως πριν το χείλος. Η μύτη είναι τονισμένη με φοβερή συγκέντρωση και πολυπλοκότητα. Μαύρο φρούτο και λίγο κόκκινο, κυρίως βατόμουρα και cassis, πολύ βότανο, μέντα, γλυκάνισο, λουλούδια, βιολέτες, γεράνια, ορυκτότητα, γραφίτης, βαρέλι και μπαχαρικά, γλυκόριζα, βανίλια, καφέ, φύλλα καπνού, ρίγανη, πιπέρι και παραδόξως η πιπεριά δεν είναι τονισμένη καθόλου -σχεδόν εξαφανισμένη θα έλεγα- όπως σε πολλά άλλα παραδείγματα της ποικιλίας από κρύο κλίμα. Μήπως δεν είναι τόσο κρύο το κλίμα τελικά;
Στο στόμα είναι ξηρό φυσικά με γεμάτο σώμα που ενσωματώνει τα πάντα μέσα του και δίνει στο κρασί την ισορροπία που άλλοι πασχίζουν να πετύχουν. Ούτε το υψηλό αλκοόλ φαίνεται, ούτε οι μέτριες προς έντονες τανίνες οι οποίες είναι στρογγυλεμένες αν και αρκετά δυνατές ενώ η έντονη οξύτητα δίνει στο κρασί την αίσθηση του ευκολόπιοτου παρ όλους τους 15 αλκοολικούς βαθμούς οι οποίοι περνούν απαρατήρητοι. Η υφή του είναι αρκετά απαλή ενώ η επίγευση και η γευστική ένταση είναι στα ανώτερα επίπεδα με τις γεύσεις να εναλλάσσονται απανωτά μην αφήνοντας περιθώρια αντίδρασης στον ουρανίσκο καθώς χάνεται η μπάλα με τις αλλεπάλληλες εναλλαγές γεύσεων.
Πολύ πλούσιο κρασί και συγκροτημένο. Είναι ακόμα νεαρό, θα μαλακώσουν κι άλλο οι τανίνες και θα εξελιχτεί προφανώς γευστικά, τουλαχιστον για δυο δεκαετίες ακόμα, αλλά ήδη είναι δυνατό και γεμάτο. Είναι δύσκολο να μην συγκινηθεί κάποιος που του αρέσει το Cabernet Sauvignon από το συγκεκριμένο είτε αρέσκεται στα φρουτώδη παραδείγματα είτε στα πιο "γήινα" καθώς συνδυάζει στοιχεία και από τα δυο στυλ. Μάλλον γι' αυτό λατρεύτηκε από κριτικούς και περιοδικά όλα αυτά τα χρόνια.


🎥🎶  Too Afraid to Love You των Black Keys

🍴   Αρνίσιο μπούτι με σάλτσα cranberry, μοσχαρίσιο κόντρα φιλέτο με Brie, τεξανό βοδινό παϊδάκι με σάλτσα ρούμι και burger βίσωνα Colorado με κρεμμύδια cabernet και Wisconsin cheddar

Abv 15%

💲💲💲   105-145€

Σταθερή η αξία, μειωμένη η ποσότητα των εξαγωγών

Μείωση της ποσότητας των εξαγωγών κρασιού σε απόλυτους αριθμούς παρουσιάζει την τελευταία 15ετία η χώρα μας (2000-2015), ενώ την ίδια στιγμή η αντίστοιχη αξία τους παρουσιάζει μια σταθερότητα. Αυτό οφείλεται, εξηγούν κύκλοι της αγοράς, στο μερίδια που έχει κερδίσει το ποιοτικό εμφιαλωμένο κρασί κάτι που φαίνεται και από την σχετικά σταθερή αξία εξαγωγών. Την ίδια ώρα με την παγκόσμια αγορά να παρουσιάζει άνοδο στην εξαγωγική της δραστηριότητα, η Ελλάδα φαίνεται να χάνει έδαφος σε ό,τι αφορά τις παραγόμενες ποσότητες.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ποσότητα έχει περιοριστεί το 2015 στα 280.298 HL, ενώ το 2000 οι αντίστοιχες ποσότητες ήταν στα 454.969 HL. Αντίστοιχα, η αξία των εξαγωγών κυμαίνεται σχεδόν στα ίδια επίπεδα, καθώς πριν από 15 χρόνια ήταν στα 68.478.652 ευρώ και το 2015 ήταν 66.676.880 ευρώ. Αν βέβαια κανείς παρατηρήσει τις ποσότητες συγκριτικά ανά έτος γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι αυξομειώσεις δύναται να οφείλονται στις διακυμάνσεις της παραγωγής.
Ταυτόχρονα, οι ποσότητες των εξαγωγών οίνου των τελευταίων δύο χρόνων από το 2014 στο 2015 παρουσιάζει μια πτώση της τάξης του 0,51%, ενώ αντίστοιχα στην αξία τους μια αύξηση κατά 6,69%.
Την ίδια στιγμή, η χώρα μας φαίνεται να εισάγει και πιο ακριβά κρασιά, τόσο από χώρες της ΕΕ όσο και από τρίτες χώρες. Έτσι, ενώ το 2000 οι εισαγωγές κρασιών έφτασαν για τη χώρα μας τα 20.418.832 ευρώ, πέρσι η αντίστοιχη αξία έφτασε στα 29.619.895 ευρώ, παρουσιάζοντας μια αύξηση σχεδόν στο 50%. Επίσης, οι ποσότητες μειώθηκαν σχεδόν κατά 1/3 (από 182.630 HL το 2000, σε 126.919 HL το 2015).
Αντίστοιχα, κατά τη διετία 2014-2015, η αξία των εισαγωγών παρουσίασε αύξηση της τάξης του 0,72%. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι το 2015 η αξία των εισαγωγών είναι μικρότερη από την αντίστοιχη αξία των εξαγωγών.
ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΟΙΝΟΙ 2000-2015

ΕΤΟΣ	ΣΥΝΟΛΟ ΣΕ HL	ΣΥΝΟΛΟ ΣΕ ΑΞΙΑ (€)
2000	182.630	20.418.832
2001	498.265	28.221.977
2002	125.309	44.164.303
2003	326.705	23.710.127
2004	245.946	24.969.239
2005	136.400	23.481.109
2006	149.136	25.089.987
2007	190.531	32.840.463
2008	234.430	36.698.633
2009	162.919	29.697.044
2010	107.358	24.466.231
2011	202.939	25.977.205
2012	177.891	25.972.666
2013	187.852	27.674.653
2014	149.264	29.407.006
2015	126.919	29.619.895

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ
ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΟΙΝΟΥ 2000-2015

ΕΤΟΣ	ΣΥΝΟΛΟ ΣΕ HL	ΣΥΝΟΛΟ ΣΕ ΑΞΙΑ (€)
2000	454.969	68.478.652
2001	787.252	78.971.610
2002	310.093	50.987.253
2003	596.817	66.247.897
2004	351.452	63.784.213
2005	337.150	57.480.240
2006	308.027	52.275.041
2007	338.589	57.472.986
2008	268.755	55.609.868
2009	304.060	57.839.344
2010	385.668	57.874.315
2011	339.492	62.209.806
2012	344.215	66.218.702
2013	243.612	59.561.176
2014	281.729	62.497.147
2015	280.298	66.676.880

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Miguel Torres Reserva de Pueblo 2014

Η Pais είναι μια ποικιλία κόκκινου σταφυλιού που έχει διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στα κρασιά της Χιλής, όπου και έχει μεγάλη αμπελουργική ιστορία. Το έχουν φέρει στην περιοχή οι Ισπανοί conquistadors από την περιοχή Castilla-La Mancha, όπου ονομάζεται Listán Negro. Το Pais μεταφέρθηκε επίσης στο Μεξικό το 1520 από τον Ισπανό κατακτητή Hernán Cortés - μαζί με ιεραπόστολους και ιερείς που ίδρυσαν αρκετές αποστολές, εξηγώντας έτσι ένα άλλο συνώνυμο για αυτό το σταφύλι στη Βόρεια Αμερική όπου ονομάζεται Mission (Αποστολή) . Μέχρι την αρχή του 21ου αιώνα, η Pais ήταν η πιο πολυφυτευμένη ποικιλία της Χιλής μέχρι να την ξεπεράσει το Cabernet Sauvignon. Το σταφύλι είναι μερικές φορές γνωστό ως Negra Peruana ή στην Αργεντινή ως Criolla Chica. Για δεκαετίες, η Pais θεωρούνταν ως δευτερεύουσα ποικιλία σταφυλιών κατάλληλη μόνο για την παραγωγή φθηνού επιτραπέζιου οίνου αλλά σήμερα ένας μικρός αριθμός οινοπαραγωγών παίρνουν την Pais πιο σοβαρά, παράγοντας πιο ενδιαφέρουσες και σύγχρονες εκφράσεις κρασιών. Έχει πολύ υψηλότερες αποδόσεις από ότι απαιτείται για την παραγωγή οίνων υψηλής ποιότητας, παρολ' αυτά όμως εκτιμάται για τη σφριγηλότητα και την ευκολία καλλιέργειας του, δίνοντας υψηλές αποδόσεις ακόμα και με περιορισμένες ποσότητες άρδευσης. Όπως με όλες τις ποικιλίες, η πρόοδος στην αμπελουργία και την τεχνολογία της οινοποίησης βοήθησε στη βελτίωση της ποιότητας του Pais καθιστώντας την μια διεθνή και ελπίζουμε σύντομα καταξιωμένη ποικιλία 
Η γνωστή Ισπανική εταιρεία Miguel Torres αγοράζει σταφύλια από τους παραγωγούς της κοιλάδας Itata στην Κεντρική Χιλή και δημιουργεί την ετικέτα που δοκιμάσαμε προ εβδομάδων. Δεν είναι ο χαρακτηριστικότερος παραγωγός αλλά έχει αρκετά χρόνια που δουλεύει την ποικιλία και έχει πολύ καλή φήμη το συγκεκριμένο κρασί οπότε είναι μια καλή πρώτη εμπειρία.

Ιδού το αμπέλι περι ου ο λόγος

Ωχρό ρουμπινί με μια ανεπαίσθητη γκαρνέ απόχρωση στο χείλος. Μύτη φρεσκότατη, μέτρια προς έντονη με φράουλα, κεράσι, ρόδι, ζουμερά κόκκινα βατόμουρα, τριαντάφυλλο, βιολέτα, ιβίσκο, χώμα, ξερά φύλλα, φλοιό δέντρου, αποξηραμένα βότανα, μαντζουράνα, τζίντζερ, πιπέρι και γλυκόριζα.
Στόμα ξηρό, μέτριο προς ελαφρύ σώμα, πολύ λίγες τανίνες, λίγο πάνω από μέτρια οξύτητα, μεταξένια υφή, ζουμερές γεύσεις φρούτων σε μια μέτριας διάρκειας επίγευση αλλά με έντονες εναλλαγές και γεύσεις.
Πολύ καλό είναι τελικά και δεν το περιμέναμε! Το σώμα και οι λιγοστές τανίνες δίνουν χώρο στην οξύτητα που χωρίς να εντυπωσιάζει φρεσκάρει το κρασί κάνοντάς το ευκολόπιοτο και ιδανικό για το καθημερινό τραπέζι. Γευστικό, με αρώματα, ευχάριστο και αρκετά παιχνιδιάρικο είναι κάπου ανάμεσα σε ένα απλό Pinot Noir και λίγο πιο κοντά θεωρώ σε ένα Beaujolais. Εκ των υστέρων έμαθα πως τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται αρκετά για ροζέ κρασιά και αφρώδης οίνους. Δεν διασώθηκε απλά η ποικιλία, μετεξελίχθηκε προς το καλύτερο και απέκτησε ουσία τελικά.


📚🎥🎶  Los sonetos de la muerte y otros poemas elegíacos της Gabriela Mistral

🍴    Χοιρινό σούπα με τομάτα (Tomatican), karpacio τόνου με πιπέρι καγιέν, ξιδάτο κοτόπουλο με σάλτσα τομάτα-μέλι ή μπαρμπουνοφάσουλα με λαχανικά και αρνίσιο παϊδάκι.

Abv   12%.

💲💲💲    7-15€

Ridge Vineyards Monte Bello 2013

Η ιστορία του πασίγνωστου αυτού κρασιού, μέσα στα καλύτερα της Αμερικής μόνιμα, είναι παλιά όσο και σχετικά πρόσφατη. Η καλλιέργεια στο συγκεκριμένο αμπελώνα ξεκίνησε τυπικά το 1885 και αφού έκανε μια διακοπή λόγω ποτοαπαγόρευσης και άλλαξε ιδιοκτήτες δυο φορές, το 1962 βγαίνει η πρώτη ετικέτα με τη σημερινή μορφή του αμπελώνα αλλά και της εταιρείας. Αυτό όμως που άλλαξε για πάντα τη μοίρα του κρασιού ήταν η κρίση του Παρισιού (Judgment of Paris) το 1976 όταν ανάμεσα στα δέκα (πέντε Αμερικάνικα και πέντε Γαλλικά) Bordeaux στυλ βγαίνει πέμπτο. Αυτό ήταν και το γεγονός που εκτόξευσε το συγκεκριμένο κρασί.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη ετικέτα να θεωρείται πια κλασσική; Το έδαφος και η τοποθεσία λένε οι ιδιοκτήτες του. Σε υψόμετρο 800μ πάνω από τα περισσότερα καιρικά φαινόμενα, ιδίως την ομίχλη του κόλπου του San Francisco, με ασβεστολιθικό υπόστρωμα εμπλουτισμένο με τις χαρακτηριστικές πράσινες πέτρες του κόλπου, Franciscan Rocks τις ονομάζουν, δημιουργεί ένα κρασί μοναδικό όπου η παρέμβαση του ανθρώπου περιορίζεται στο ελάχιστο. Οι αποδόσεις είναι όντως μικρές για Καλιφόρνια, 1300-1500 κιλ/στρεμ (στη Σαντορίνη γελάνε τώρα), το κλίμα είναι το πιο ψυχρό όλης της πολιτείας όσο αφορά τις αμπελουργικές περιοχές βέβαια και η καλλιέργεια γίνεται οργανικά και με μηδενική μηχανική παρέμβαση. Η οινοποίηση δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό, χειροκίνητα όλα, αμερικάνικο βαρέλι, προσεκτική διαλογή, μηλογαλακτική και ξεχωριστή οινοποίηση για καθεμιά ποικιλία σε γηγενείς ζύμες, συνηθισμένη ερυθρή οινοποίηση με λίγα λόγια. Όσο για τη σύνθεση του συγκεκριμένου είναι 80% Cabernet Sauvignon, 8% Petit Verdot, 7% Cabernet Franc και 5% Merlot το οποίο συνήθως είναι περισσότερο.
Σκούρο και πυκνό ρουμπινί, μύτη αρκετά κλειστή, παρόλο τον αερισμό, με μέτρια προς υψηλή ένταση. Σκούρα δαμάσκηνα, κασίς, βατόμουρα και κεράσια αν και η πρώτη εντύπωση είναι αρώματα ξύλου και κάποια μπαχαρικά, εντούτοις μόλις αναπνεύσει λίγο αλλάζει εντελώς προφίλ. Μέντα, ανισοειδή μπαχαρια, αποξηραμένη ρίγανη, γλυκόριζα, βανίλια, κέδρο, φύλλα καπνού, γήινες νότες και κιμωλία.
Στο στόμα είναι στιβαρό και πυκνό με γεμάτο στόμα που αγκαλιάζει τον ουρανίσκο, το αλκοόλ του είναι φυσιολογικό, η οξύτητα μέτρια προς υψηλή, οι τανίνες υψηλές αλλά φανερά γυαλισμένες, αν και θέλουν ακόμα χρόνο είναι νόστιμες από τώρα, η επίγευση είναι φοβερή με τα φρούτα, την οξύτητα και τις νότες του ξύλου να εναλλάσσονται για πολύ ώρα, ενώ τέλος η υφή και η γευστική ένταση είναι σε πολύ καλό επίπεδο.
Είναι νέο ακόμα, μόλις κυκλοφόρησε εξάλλου. Η στιβαρότητα, η δύναμη και η τρομερή ισορροπία γεύσεων, χαρακτηριστικών και τανινών-οξύτητας είναι αξιοζήλευτη. Εκεί είναι που το κρασί δίνει την εντύπωση πως θα κάνει το μεγάλο μπαμ μετατρέποντας τη δύναμη σε φινέτσα. Φυσικά και είναι έτοιμο αλλά μια περαιτέρω παλαίωση θα εκτινάξει το χαρακτήρα του και θα αποζημιώσει για το κόστος κτήσις του. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι είναι μέσα στα τρία ή πέντε καλύτερα κρασιά της Αμερικής όπως διθυραμβικά αναφέρουν πολλοί, μπορούμε όμως με το χέρι στη καρδιά να πούμε πως είναι ο ορισμός του χαρακτηριστικού κρασιού, η μέση της απόστασης Bordeaux-Νέος Κόσμος και από τα κρασιά που επιβάλλεται να αποθηκευτεί για πολύ μεγάλο διάστημα.


📚🎥🎶   Rear Window (Σιωπηλός Μάρτυς) του Alfred Hitchcock

🍴   Θωρακισμένο filet mignon με μανιτάρια και σάλτσα κρασιού, μπρεζαρισμένη βοδινή ουρά με κρεμμύδια, αρνίσια παιδάκια με σάλτσα κακάο.
 
Abv    13,6%

💲💲💲   160-210€

Bodega Alta Vista Torrontes 2016

Η επέλαση των ξένων στην Αργεντινή και στα κρασιά της είναι παλιά ιστορία και ξεκινάει από το 1850 περίπου όταν εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι αμπελουργοί στη χώρα. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία η απαλλοτρίωση. Ιπτάμενοι οινοποιοί, διεθνείς σύμβουλοι οίνου, μετανάστες οινοποιοί που εγκαταστάθηκαν μόνιμα και σαν να μη φτάνουν αυτά έχουμε και την εξαγορά πολλών οινοποιείων από ξένους παραγωγούς, εταιρείες, ομίλους εταιρειών και πάει λέγοντας.
Το Torrontes και το Malbec οι δυο κινητήριες ποικιλίες έδωσαν το έναυσμα στους ξένους να εξερευνήσουν οινικά αυτή την ποικιλόμορφη και ενδιαφέρουσα είναι η αλήθεια χώρα. Είναι όμως και η σύσταση του οινικού χώρου της Αργεντινής που επέτρεψε τόσο μεγάλη διείσδυση στους ξένους. Η οινοποιία στην Αργεντινή από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά δεν αποτελεί προνόμιο των ευκατάστατων όπως σε άλλες χώρες αλλά υπόθεση της μεσαίας τάξης κυρίως. Έτσι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μεγάλες εταιρείες μια που δεν υπάρχουν τέτοια μεγέθη στη χώρα και ξένοι παραγωγοί μεγάλης οικονομικής εμβέλειας να εξαγοράσουν πιο εύκολα από ότι αλλού αμπελώνες, οινοποιεία και εταιρείες.
Το Torrontes είναι η κύρια λευκή ποικιλία της Αργεντινής και είναι διασταύρωση των ποικιλιών Μοσχάτο Αλεξανδρείας και της αργεντίνικης Criolla Chica. Υπάρχουν τρεις κλώνοι της ποικιλίας αλλά μόνο ο Torrontes  Riojana καλλιεργείται με μεγάλη επιτυχία στην περιοχή της Salta και ειδικά στα αμμώδη, άνυδρα εδάφη της Cafayate όπου το μεγάλο υψόμετρο (πάνω από 1600μ) κάνει τα έντονα αρώματα και την υψηλή οξύτητα να ξεχωρίζουν παγκοσμίως.
Στην περιοχή της Cafayate έχουν σπεύσει αρκετοί ξένοι παραγωγοί αλλά και κάποιοι από τους λίγο μεγαλύτερους αργεντινούς παραγωγούς και όλοι μαζί προσπαθούν να φτάσουν πιο ψηλά, κυριολεκτικά, αφού τα υψόμετρα όλο και ανεβαίνουν, τώρα είναι στα 3000 μέτρα, αύριο ποιος ξέρει.
Το κτήμα Alta Vista δημιουργήθηκε από την οικογένεια d'Aulan πρώην ιδιοκτήτες της σαμπάνιας Piper-Heidsieck. Το οινοποιείο βρίσκεται νότια της Mendoza ενώ τα αμπέλια του συγκεκριμένου κρασιού βρίσκονται στην Cafayate σε υψόμετρο 2300 μετρα περίπου, με πολύ καλή ηλιοφάνεια ενώ τα αμπέλια είναι με σύστημα στήριξης πέργκολα (parral) και πολύ χαμηλής απόδοσης.
Το χρώμα του είναι απαλό λεμονοπράσινο, με αρκετά έντονη μύτη από φρούτα, λουλούδια, ορυκτότητα και λίγα βότανα, καθόλου δευτερογενή ούτε και τριτογενή αρώματα καθώς μας ενδιαφέρει να διατηρήσουμε τη φρεσκάδα του υψομέτρου και τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας. Ροδάκινο, νεκταρίνι, αχλάδι, άσπρο τριαντάφυλλο, γιασεμί, γκρέιπφρουτ, λεμόνι, άνθη πορτοκαλιάς, γεράνι, αλμύρα, ανανά, βερίκοκο, μανταρίνι και μαϊντανό. Συγκέντρωση εναντίον πολυπλοκότητας με λίγα λόγια.
Στο στόμα είναι ξηρό αν και πρέπει να έχει λίγα υπολειπόμενα σάκχαρα, σώμα μέτριο προς γεμάτο με υφή ταλκ, οξύτητα που τρυπάει τσιμέντο κυριολεκτικά αλλά λόγω της περιεκτικότητας σε υπολειπόμενα δένει αρμονικά με το υπόλοιπο κρασί, ένταση γεύσεων δυνατή με την ορυκτότητα να παιχνιδίζει στον ουρανίσκο ενώ η επίγευση είναι αρκούντως μακριά και απολαυστική.
Δεν είναι το πιο πολύπλοκο λευκό που υπάρχει, αλλά έχει φρεσκάδα, καλή γεύση, ισορροπία σακχάρων οξύτητας, καλή δομή και αποπνέει αέρα Άνδεων. Δεν μπορεί να παλαιώσει πάνω από δυο χρόνια αλλά θα ήθελα να το δοκιμάσω το 2020 για να μου λυθεί η περιέργεια αν αντέχει με τέτοια οξύτητα.


📚🎥🎶  El Jardín de Senderos que se Bifurcan του Jorge Luis Borges

🍴    Σούπα με κινέζικο ραβιόλι, γαρίδες φλαμπέ με γλυκάνισο, spring rolls αστακού με γκρέιπφρουτ, σολομός και τόνος teriyaki ή απλά νάτσος με σάλτσα γουακαμόλε.

Abv   13,5%

💲💲💲   9-13€

Recaredo Reserva Particular 2005

Μέχρι το 1970 οι Ισπανοί ονομάζαν τον αφρώδη οίνο που παρήγαγαν champaña, ονομασία που έφερνε στο νου του καθενός τη σαμπάνια φυσικά. Έτσι αποφάσισαν να δώσουν το όνομα που χρησιμοποιούσαν οι Καταλανοί παραγωγοί, που ήταν και οι περισσότεροι εξάλλου, το οποίο δεν θύμιζε σε τίποτα τη Γαλλία. Δημιούργησαν λοιπόν μια αόριστη περιοχή, είδος κρασιού ουσιαστικά, με το όνομα Cava. Όλα αυτά μέχρι το 1986 που αναγκάστηκαν να αλλάξουν και πάλι τη νομοθεσία λόγω ΕΕ και να δημιουργήσουν οριοθετημένες αυτή τη φορά περιοχές σε αρκετές επαρχίες της χώρας. Σήμερα λοιπόν υπάρχουν υποπεριοχές cava μέσα σε πολλές ζώνες της Ισπανίας όπως στη Valencia, τη Rioja, τη Basque κοκ. Η τεράστια ζήτηση έχει οδηγήσει τις μεγάλες εταιρείες της Καταλονίας στην μείωση του κόστους με αποτέλεσμα οι πολύ γνωστές ετικέτες να είναι μέτριας ποιότητας και χαμηλής φυσικά τιμής. Το βάρος της ποιότητας το σηκώνουν οι μικροί παραγωγοί οι οποίοι δημιουργούν αριστουργήματα δίνοντας βάση στη πρώτη ύλη και την ποιοτική οινοποίηση. Μάλιστα αρκετοί από τους Καταλανούς μικρούς παραγωγούς cava έχουν αποσχιστεί από την ονομασία αρνούμενοι να ονομάσουν τα κρασιά τους Cava. Η οικογένεια Recaredo παράγει κρασιά από τον 19ο αιώνα με την παραδοσιακή μέθοδο της Καμπανίας και θεωρείται από τα οινοποιεία με την καλύτερη ποιότητα προϊόντων χωρίς να έχει κάνει συμβιβασμούς στην πολύχρονη παρουσία της. Η Reserva Particular έμεινε 119 μήνες μέσα στο μπουκάλι με το ίζημα ενώ η δεύτερη ζύμωση του οίνου βάσης αλλά και η διαδικασία παλαίωσης έγιναν με κανονικό φελλό στο μπουκάλι για να διατηρηθεί ο κλασσικός χαρακτήρας της Cava. Το χαρμάνι της χρονιάς αποτελούνταν απο 55% Xarello  και 45% Macabeo οργανικής και βιοδυναμικής καλλιέργειας. Η απομάκρυνση του ιζήματος έγινε χειρωνακτικά, δεν προστέθηκε liqueur de expedition ενώ όλα τα κρασιά που κάνουν είναι μίας και μοναδικής σοδειάς δεν υπάρχουν δηλαδή αναμίξεις διαφορετικών χρονολογιών, γι' αυτό και δεν κυκλοφορούν όλες οι ετικέτες τους κάθε χρονιά. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί παραγωγοί αφρωδών παγκοσμίως με τόσο αυστηρά κριτήρια.

Εδώ συμβαίνουν όλα. Στο Sant Sadurni d'Anoia

Η Reserva λοιπόν έχει μέτριο λεμονί χρώμα με χρυσαφί ανταύγειες. Μύτη έντονη και φρέσκια παρόλα τα χρόνια με έκρηξη αρωμάτων, βουτυράτο αχλάδι, μήλο, ροδάκινο, βερίκοκο, σύκο, βότανα και λουλούδια, αγιόκλημα, κανέλα, χαμομήλι, θυμάρι, δευτερογενή και τριτογενή αρώματα, προζύμι, ψωμί, αμύγδαλο, μοσχοκάρυδο, βούτυρο, κιμωλία, μια ευρύτατη παλέτα αρωμάτων πραγματικά.
Στο στόμα είναι ξηρό τελείως λόγω έλλειψης liqueur de expedition, ο αφρισμός είναι κρεμώδης με ατελείωτες μικρές μπουρμπουλήθρες που σχηματίζουν λικνιζόμενα κορδόνια. Οξύτητα μέτρια προς έντονη πολύ καλά ενσωματωμένη στο σώμα το οποίο είναι μέτριο όπως και το αλκοόλ του ενώ η γευστική ένταση τραβάει την ανηφόρα με ένα κρεσέντο γεύσεων και εναλλαγών που συνεχίζονται στην μακριά επίγευση όπου η οξύτητα κάνει εντονότερη την παρουσία της.
Πολυπλοκότητα, γεύση, φινέτσα, φρεσκάδα με δυνατότητα παλαίωσης μέχρι το 2025 θεωρώ, γενναιόδωρο, με μεσογειακό χαρακτήρα και προσωπικότητα της περιοχής του νομίζω πως δίκαια μπορεί να θεωρηθεί από τις καλύτερες Cava και περιμένω να δοκιμάσω το κορυφαίο αφρώδες του κτήματος σύντομα ελπίζω.


📚🎥🎶  Viridiana του Luis Buñuel

🍴   Παέγια βάσκικη του αγρότη, ιβιρικό hamon με κύβους ψωμιού και τομάτας, σαρδέλες στα κάρβουνα, σαλάτα από carpaccio κουνελιού και χαβιάρι

Abv   12%

💲💲💲   46-58€

Τρύγος 2016: Αττική, εξαιρετική συγκομιδή σταφυλιών.

Η παρατεταμένη ξηρασία που επικράτησε φέτος στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων συνέτεινε στην πρωιμότητα της συγκομιδής αλλά και στην πολύ καλή ποιότητα σταφυλιών.
Η χρονιά ήταν ξηροθερμική όμως ποιοτικά κρίνεται ως η καλύτερη της δεκαετίας, με μέση απόδοση ανά στρέμμα στο σύνολο των ξερικών αμπελώνων τα 500 κιλά (για το Σαββατιανό).
Ο ήπιος χειμώνας με λιγοστές βροχοπτώσεις , ζεστή άνοιξη με ελάχιστες ασθενείς βροχές, έδωσαν τη σκυτάλη στο καλοκαίρι που με μικρές περιόδους υψηλών θερμοκρασιών καύσωνα, προκάλεσαν ζημιά 10% - 15% στα σταφύλια.
Οι ασθένειες – ως συνήθως για τα Μεσόγεια – δεν αποτέλεσαν πρόβλημα και για τη φετινή χρονιά.
Οι πρώιμες ποικιλίες Sauvignon Blanc, Μαλαγουζιά, Merlot καθώς και η κύρια ποικιλία το Σαββατιανό τρυγήθηκαν περίπου 8-10 ημέρες νωρίτερα από το 2015.
Τόσο η υγιεινή τους κατάσταση όσο και η τεχνολογική τους ωρίμανση ήταν άριστες.
Ο σακχαρικός τίτλος των λευκών ποικιλιών κυμάνθηκε από 12 – 12,5 Be, ενώ των ερυθρών Syrah, Merlot και Αγιωργίτικο στο 13.5 Be.
Οι στρεμματικές αποδόσεις κυμάνθηκαν σε γενικές γραμμές στο μέσο όρο για τα δεδομένα της περιοχής, γεγονός, που σε συνδυασμό με το ξηρό καλοκαίρι μας προϊδεάζει για ιδιαίτερα ποιοτικούς οίνους πού θα ξεχωρίσουν για το λαμπερό τους χρώμα, τη φινέτσα τους, και τη μοναδική αίσθηση επίγευσης, χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της περιοχής. Αρωματικό μπουκέτο από εσπεριδοειδή, στόμα πλούσιο, γεμάτο και ισορροπημένο με μέτρια οξύτητα και ιδιαίτερη ένταση.
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για χρονιά που θα μας δώσει πολύ καλής έως εξαιρετικής ποιότητας οίνους λευκούς και ερυθρούς.
Λόγω της οικονομικής κρίσης και του αθέμιτου ανταγωνισμού από την «μαύρη αγορά» που άνθισε μετά την επιβολή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ), οι τιμές θα κυμανθούν περίπου στα ίδια με τα περσινά επίπεδα με μικρές διακυμάνσεις.

Τρύγος 2016: Νεμέα, ικανοποιητική η παραγωγή

Κατά τη διάρκεια του Απριλίου παγετός επηρέασε τον όγκο παραγωγής στη Νεμέα, αλλά γενικά η παραγωγή στην περιοχή από άποψη όγκου ήταν καλύτερη από την προηγούμενη.

Πριν τον τρύγο είχε επικρατήσει μια μακρά περίοδος ανομβρίας η οποία δυσχέρανε την ωρίμαση και αφυδάτωσε τα σταφύλια, με αποτέλεσμα αυτά να έχουν σχετικά υψηλή σακχαροπεριεκτικότητα και σχετικά υψηλές οξύτητες. Μετά την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, ξεκίνησαν βροχές οι οποίες προκάλεσαν σημαντική μείωση της σακχαροπεριεκτικότητας λόγω αραίωσης στα σταφύλια που τρυγήθηκαν τις αμέσως επόμενες ημέρες, φαινόμενο που υποχώρησε αρκετές μέρες αργότερα, προκάλεσε όμως μικρής έκτασης σήψη. Πιο σημαντική ήταν η πολύ μαλακή υφή του φλοιού που οδηγούσε σε αποχωρισμό χυμού ήδη κατά τη μεταφορά των σταφυλιών προς το οινοποιείο.
Παρατηρήθηκαν λίγες ασθένειες όπως αρχή βοτρύτη και εμφάνιση όξινης σήψης κατά περίπτωση.
Ο σακχαρικός τίτλος ήταν χαμηλότερος του επιθυμητού κατά 0,5-1% περίπου, οξύτητα μέτρια έως υψηλή.
Γενικά πρόκειται για μια χρονιά κατά την οποία και ο όγκος και η ποιότητα, είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα, οι οίνοι που παράγονται χαρακτηρίζονται από έντονο χρώμα, υψηλή εκχυλισιμότητα και πλούσια αρώματα, όσον αφορά το αγιωργήτικο.
Οι τιμές σταφυλιών φέτος είχαν ανοδικές τάσεις και κυμάνθηκαν κατά μέσο όρο στα 0,37 €.

Τρύγος 2016: Πεζά, μειωμένη αλλά ποιοτική η παραγωγή

Για την περιοχή του Ηρακλείου η χρονιά του 2016 χαρακτηρίζεται ποιοτικά σαν μια από τις καλύτερες χρονιές των τελευταίων 15 ετών.
Η χαρακτηριστική ανομβρία σε όλη την διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, οι ασυνήθιστες για την άνοιξη υψηλές θερμοκρασίες, οι μέσες θερμοκρασίες των καλοκαιρινών μηνών σε συνδυασμό με τη μεγάλη και υψηλής έντασης ηλιοφάνεια σε όλη τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, όπου καταγράφηκαν καύσωνες ολίγων ημερών μόνο τον μήνα Αύγουστο, με max θερμοκρασίες στους 37-38οC, είναι οι κλιματολογικές συνθήκες που επηρέασαν τα φαινολογικά στάδια της αμπέλου, προσδίδοντας αρχικά μια πρωιμότητα τόσο στην ξεκίνημα της βλάστησης (έκπτυξη οφθαλμών) μέχρι και την καρπόδεση, όπου συνεχίστηκε μέχρι την ωρίμαση τόσο για τις ξενικές όσο και για τις γηγενείς λευκές και ερυθρές ποικιλίες. Η υγειονομική κατάσταση των σταφυλιών ήταν άριστη. Τους κρίσιμούς μήνες για την ωρίμαση των σταφυλιών δηλαδή Αύγουστο και Σεπτέμβριο οι βόρειοι κυρίως άνεμοι που επικράτησαν στην περιοχή, σε συνδυασμό με τις άριστες θερμοκρασίες (19 οC μ.ο. νυχτερινές-32 οC μ.ο. ημερήσιες) για την φυσιολογική εξέλιξη των σακχάρων και των πρόδρομων αρωματικών ενώσεων, έδωσαν εξαιρετική πρώτη ύλη. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην φετινή έντονη ανομβρία που έχει καταγραφεί για την περιοχή του Ηρακλείου, οι γηγενείς ποικιλίες του νησιού μας έδειξαν μια μοναδική ανθεκτικότητα στην πρωτοφανή για τα χρονικά ξηρασία χωρίς να επηρεαστεί η ποιότητα των παραγόμενων σταφυλιών. Όμως και η φετινή χρονιά απέδειξε την επιτακτική εφαρμογή των αρδεύσεων όπου θεωρήθηκε αναγκαία.

Έτσι οι αντίξοές καιρικές συνθήκες λόγω ανομβρίας, σε συνδυασμό με την μικρή φετινή παραγωγή (μείωση κατά 50% περίπου σε σχέση με την περσινή χρονιά) οδήγησαν σε πρωιμότητα 7-15 ημερών. Λόγω της γρήγορης ωρίμασης, η συνεχής παρακολούθηση της ωριμότητας ήταν επιτακτική. Με τον όρο ότι έγινε ο τρυγητός έγκαιρα, η εσοδεία 2016 μας έδωσε λευκά κρασιά με αρωματική ένταση και καλή δομή ενώ ερυθρά με υψηλό φαινολικό δυναμικό και πυκνά αρώματα.
Επίσης οι τιμές των σταφυλιών ανέβηκαν από τα περσινά επίπεδα, από 15% έως 25% περίπου, ανάλογα την ποικιλία.
Γενικά η χρονιά του '16 χαρακτηρίζεται ως μοναδική χρονιά με οξύτητες για τους λευκούς οίνους από μέτριες μέχρι υψηλές με μοναδική ισορροπία σακχάρων/οξύτητας και έντονα τα τυπικά χαρακτηριστικά αρώματα των ποικιλιών, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Οι ερυθροί οίνοι γενικά διατήρησαν τα ειδικά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της εκάστοτε περιοχής καλλιέργειας, με έμφαση στο πλούσιο αρωματικό χαρακτήρα και στο γεμάτο σώμα που γίνεται έντονα αντιληπτό στο στόμα.

Τρύγος 2016: Ζίτσα, πρώιμη συγκομιδή, αλλά ικανοποιητική.

Η χρονιά ξεκίνησε με αρκετή ηλιοφάνεια κατά τη διάρκεια του χειμώνα και την απαραίτητη ποσότητα βροχοπτώσεων.
Τον Μάρτιο παγετός μείωσε την παραγωγή σε ένα κομμάτι της ζώνης ΠΟΠ Ζίτσα. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών οι θερμοκρασίες ήταν υψηλές, χωρίς όμως καύσωνα.
Η ωρίμαση εξελίχθηκε ικανοποιητικά, με αρκετές περιοχές του αμπελώνα να έχουν εξαιρετική εξέλιξη με υψηλό βαθμό Be και ικανοποιητική οξύτητα.
Στην πορεία οι έντονες βροχοπτώσεις ανάγκασαν τους παραγωγούς σε μια πρώιμη συγκομιδή όπου το τελικό προϊόν είχε χαμηλότερα Be, υψηλότερες οξύτητες και μια μικρή σχετικά προσβολή από βοτρύτη, χαρακτηριστικά που δεν επηρεάζουν την πολύ καλή τελική ποιότητα.
Οι τιμές διατηρήθηκαν στα περσινά επίπεδα.

Torrontes, το λευκό διαμάντι της Αργεντινής

Το Torrontes παράγεται μόνο στην Αργεντινή και είναι ένα σταφύλι με ασύγκριτη γεύση. Βρίσκεται σε όλες τις οινοποιητικές περιοχές της χώρας, από το Salta έως το Río Negro και θεωρείται το χαρακτηριστικότερο μεταξύ των λευκών κρασιών της Αργεντινής.
Υπάρχουν τρεις ποικιλίες Torrontés στην Αργεντινή: το Torrontés Riojano, το πιο κοινό, το Torrontés Sanjuanino και το Torrontés Mendocino. Από τις τρεις κυρίως το Torrontés Riojano έχει τραβήξει την προσοχή για την ποιότητα των κρασιών του και είναι η ποικιλία που χρησιμοποιείται για τα περισσότερα κρασιά της Αργεντινής.

Φύλλο Torrontes

Τα τρία σταφύλια είναι σχετικά παρόμοια, αλλά παρουσιάζουν κάποιες αξιοσημείωτες διαφορές. Το Torrontés Riojano και το Torrontés Sanjuanino έχουν μεγάλες χαλαρές δέσμες ανοιχτόχρωμων σταφυλιών, ενώ το Torrontés Mendocino, έχει μικρότερες σκουρόχρωμων σταφυλιών. Το Torrontés Riojano είναι το πιο αρωματικό από τα τρία, με αρώματα που θυμίζουν Μοσχάτο και Gewürtztraminer. Το λιγότερο αρωματικό και λιγότερο ευρέως φυτεμένο, είναι το Torrontés Mendocino με χαρακτηριστικά παρόμοια με το Torrontés Sanjuanino. Και οι τρεις ποικιλίες ανήκουν στην ομάδα των ποικιλιών Criollas, όρος που χρησιμοποιείται για τις προερχόμενες από την Αμερική ποικιλίες της ευρωπαϊκής αμπέλου Vitis vinifera.
Η κοιλάδα Cafayate, στην επαρχία Salta, στο βόρειο τμήμα της χώρας, έχει δημιουργήσει μια ισχυρή φήμη λόγω αυτής της ποικιλίας. Οι αμπελώνες αναπτύσσονται σε υψόμετρο ως και 3300 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, σε μια περιοχή με λιγοστές βροχοπτώσεις και αυτές οι συνθήκες επιτρέπουν μια εξαιρετική ανάπτυξη του σταφυλιού μακριά από αρρώστιες και σε συνεχή επαφή με τον ήλιο. Έτσι τα κρασιά της Cafayate έχουν μεγάλη συμπύκνωση, απαράμιλλη καθαρότητα αρωμάτων και ζωντανή οξύτητα.
Η εμφάνιση του Torrontes, ήταν το αποτέλεσμα της γενετικής διασταύρωσης δύο ποικιλιών, από τη μια το  Μοσχάτο Αλεξανδρείας και από την άλλη η Criolla Chica ή Mission για τις ΗΠΑ και Pais στη Χιλή όπου ήταν από τις ευρύτερα καλλιεργούμενες ποικιλίες μέχρι τον προηγούμενο αιώνα κυρίως για φτηνό κρασί αλλά και για απόσταγμα Pisco.

Αμπελώνας στην Cafayate

Η πόλη της Cafayate

Το όνομα "Torrontés" πρέπει να άρχισε να χρησιμοποιείται στην Αργεντινή πριν τα μέσα του 19ου αιώνα Σύμφωνα με τις πηγές που έχουν μελετηθεί μέχρι τώρα, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι το Torrontés προέρχεται από την Mendoza, προφανώς υπό την καθοδήγηση των Ιησουιτών οι οποίοι καθιέρωσαν την καλλιέργεια του Μοσχάτου στον αμπελώνα της Σχολής της Παναγίας και από εκεί εξαπλώθηκε στην περιοχή. Οι Ιησουίτες συνέχισαν να ενδιαφέρονται για αυτή την ποικιλία καθ 'όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα και προώθησαν την ανάπτυξή της, όπως αντικατοπτρίζεται σε γραπτά από ένα ανώνυμο μέλος του εκδιωκομένου Ιησουϊτικού Τάγματος που χρονολογείται από τα τέλη του αιώνα. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Μοσχάτο της Αλεξάνδρειας εξαπλώθηκε στις περισσότερες οινοποιητικές περιοχές της Χιλής και της Αργεντινής, αλλά η Mendoza παρέμεινε το κύριο κέντρο ανάπτυξής του. Έτσι, η γενετική διασταύρωση του με το Criolla Chica πραγματοποιήθηκε πιθανότατα στην Mendoza όπου βρέθηκε το παλαιότερο αρχείο που αναφέρει την ύπαρξη του Torrontés, μια μελέτη του Damián Hudson που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1860.


Βιβλιογραφία
Robinson, Jancis Vines, Grapes & Wines

J. Robinson Jancis Robinson's Guide to Wine Grapes

Oz Clarke Encyclopedia of Grapes

Vitis International Variety Catalogue Identity and Parentage of Torrontés Cultivars in Argentina, Cecilia B. Agüero, José G. Rodríguez, Liliana E. Martínez, Gerald S. Dangl, and Carole P. Meredith

Τρύγος 2016: Νάουσα, ικανοποιητική η φετινή συγκομιδή

Οι καιρικές συνθήκες, σε μια πρώιμη χρονιά ως προς το χρόνο ωρίμασης ειδικά για τα merlot-syrah, ήταν καλές αφού το καλοκαίρι επικράτησαν ξηροθερμικές συνθήκες. Αποτέλεσμα ήταν η αύξηση του σακχαρικού τίτλου, του φαινολικού και αρωματικού δυναμικού των σταφυλιών. Το ξινόμαυρο μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου παρουσίαζε πολύ καλή εικόνα που μας προετοίμαζε για μια καλή χρονιά από την ημερομηνία αυτή και μετά ξεκίνησαν βροχές όπως κάθε χρόνο τα τελευταία 3 χρόνια Οι βροχές επηρέασαν το ξινόμαυρο όσο αφορά την ωρίμασή του. Η υγιεινή κατάσταση των σταφυλιών ήταν άριστη, αφού δεν παρουσιάστηκαν συμπτώματα ωιδίου, περονόσπορου και βοτρύτη. Ο όγκος της παραγωγής κυμάνθηκε σε ικανοποιητικά σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές επίπεδα. Οι τιμές των σταφυλιών παρέμειναν ίδιες με την προηγούμενη χρονιά.

Τρύγος 2016: Ρόδος, η βελτίωση συμβάλλει στην παραγωγή

H οινική παραγωγή στο νησί της Ρόδου το 2016 ήταν μειωμένη κατά 4,4% σε σχέση με την παραγωγή του 2015
γεγονός που οφείλεται κυρίως στην μείωση κατά 8,2% της λευκής ποικιλίας Αθήρι, λόγω καιρικών συνθηκών που επικράτησαν στο νησί με κύριο αίτιο τις χαμηλές βροχοπτώσεις.
Το ήπιο όμως και ξηρό καλοκαίρι συνέβαλλε ώστε να παραχθούν σταφύλια υγιέστατα με πολύ  καλή ωριμότητα  και  διακύμανση σακχαρικού τίτλου από 12,5 έως 14,5 Be, ανάλογα με την ποικιλία και την περιοχή.
Στη Ρόδο η συνεχής εγκατάσταση ποιοτικών αμπελώνων συμβάλλει στην παραγωγή εξαιρετικών οίνων, μια τάση που αναμένεται να συνεχισθεί και τα επόμενα χρόνια. Οι τιμές των σταφυλιών διατηρήθηκαν σταθερές στα επίπεδα των προηγούμενων ετών.

Τρύγος 2016: Αμύνταιο, εξαίρετος χαρακτήρας φέτος

Η καλλιεργητική περίοδος 2015-2016 υπήρξε ιδιαίτερα ευνοϊκή για την παραγωγή της χρονιάς.
Η επάρκεια νερού κατά τα πρώτα στάδια της βλάστησης και της ανάπτυξης της αμπέλου και μέχρι την καρπόδεση ήταν καθοριστική τόσο για την παραγωγή, όσο και για την ικανοποιητική ανάπτυξη του φυλλώματος. Ο αναμενόμενος όγκος παραγωγής προϋπολογίζεται περίπου στους 550 τόνους σταφύλι (32tns Sauvignon blanc, 3,5 tns Chardonnay, 15tns Μαλαγουζιά, 35tns Ροδίτης, 35tns Merlot, 75tns Syrah, 10tns Cabernet sauvignon, 350tns Ξινόμαυρο).
Οι ασθένειες δεν αποτέλεσαν πρόβλημα για τη φετινή χρονιά και οι χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις των αμπελώνων, σε συνδυασμό με το σύστημα της ολοκληρωμένης διαχείρισης που εφαρμόζεται, οδήγησαν στην παραγωγή οίνων με συμπυκνωμένο άρωμα, υπογραμμίζοντας την ποιότητά τους και αναδεικνύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της περιοχής. Ο Δ.Α.Τ. των λευκών ποικιλιών κυμάνθηκε από 12 – 13% ενώ τα Syrah και τα Merlot στα 13.5%. Έως σήμερα 26/09/2016, απομένουν να τρυγηθούν ο Ροδίτης και το Ξινόμαυρο. Οι τελευταίες μετρήσεις τους κυμαίνονται από 10 – 10,5% για το Ξινόμαυρο και 10,5 – 11% για τον Ροδίτη. Οι βροχερές μέρες κατά την διάρκεια του τρύγου δεν επηρέασαν ιδιαίτερα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ποικιλιών που έχουν ήδη συγκομιστεί.
Το 2016 μπορεί να χαρακτηριστεί ιδανική για την παραγωγή αφρωδών οίνων ποιότητας. Τα σταφύλια προσεκτικά επιλεγμένων αμπελώνων, από τις καταλληλότερες ζώνες της περιοχής, με τον κατάλληλο σακχαρικό τίτλο και οξύτητα και έχοντας αποκτήσει τα απαραίτητα αρωματικά χαρακτηριστικά, αναμένεται να δώσουν προϊόντα υψηλής ποιότητας. Οι αφρώδεις οίνοι αναμένεται να ξεχωρίσουν για τη φινέτσα τους, το λαμπερό τους χρώμα και τη μοναδική αίσθηση που θα αφήνουν οι φυσαλίδες στο στόμα.
Τέλος, ο ερυθρωπός οίνος ΠΟΠ Αμύνταιο 2016 θα είναι πολύ ευχάριστος, αρωματικότατος, δροσερός και ευκολόπιοτος. Το ελκυστικό χρώμα του σε συνδυασμό με το συναρπαστικό του άρωμα θα προσδώσουν ιδιαίτερη αξία στον οίνο αυτό, που θεωρείται από πολλούς η κορωνίδα των Ελληνικών ερυθρωπών οίνων.

Τρύγος 2016: Τύρναβος, πολύ καλή έως εξαιρετική ποιότητα φέτος

Η φετινή βλαστική περίοδος ξεκίνησε σχετικά πρώιμα για τα αμπέλια της περιοχής Τυρνάβου. Ο παγετός που σημειώθηκε τέλος Μαρτίου προκάλεσε σοβαρές ζημιές, μειώνοντας σημαντικά την παραγωγή των σταφυλιών με ανομοιόμορφο τρόπο από αμπέλι σε αμπέλι.

Ο παγετός επηρέασε κάποιες περιοχές περισσότερο από κάποιες άλλες, κάποιες ποικιλίες περισσότερο από κάποιες άλλες, αλλά και η παράμετρος του χρόνου κλαδέματος κάθε αμπελιού έπαιξε σημαντικό ρόλο στο μέγεθος της ζημιάς. Οι καιρικές συνθήκες, με κάποιες βροχοπτώσεις που επικράτησαν την περίοδο της ανθοφορίας, μείωσαν περαιτέρω την στρεμματική απόδοση των αμπελιών. Η μεγαλύτερη μείωση συνολικά παρατηρήθηκε στην ποικιλία Μοσχάτο Μαύρο Τυρνάβου, εκτιμάται πως η συνολική παραγωγή της ποικιλίας σε όλο τον αμπελώνα Τυρνάβου είναι περίπου η μισή σε σχέση με τα κανονικά για την περιοχή επίπεδα παραγωγής. Το καλοκαίρι οι καιρικές συνθήκες ήταν σε γενικές γραμμές ομαλές, με ελάχιστες βροχοπτώσεις, περιορισμένες χαλαζοπτώσεις και μικρές περιόδους με υψηλές θερμοκρασίες. Το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη όμως, υπήρξε πολύ έντονη βροχόπτωση που σε περιορισμένη έκταση, σε σχέση με το σύνολο του αμπελώνα της περιοχής, συνοδεύτηκε και από έντονη χαλαζόπτωση .
Οι πρώιμες ποικιλίες Sauvignon Blanc, Chardonnay, Μαλαγουζιά, Ασύρτικο, Μπαντίκι, Merlot καθώς και το 1/3 της ποικιλίας Μοσχάτο Μαύρο Τυρνάβου τρυγήθηκαν περίπου μια εβδομάδα νωρίτερα από πέρυσι μέχρι τέλος Αυγούστου και πριν από έντονες βροχές του Σεπτεμβρίου. Η υγιεινή τους κατάσταση ήταν άριστη, όπως και η τεχνολογική τους ωρίμανση (σακχαρικός τίτλος, οξύτητες, φαινολικά κλπ). Στη συνέχεια οι βροχοπτώσεις καθυστέρησαν τον τρυγητό των οψιμότερων ποικιλιών (Ροδίτη, Ugni Blanc κλπ) και επηρέασαν τη πολύ ομαλή, μέχρι τότε, πορεία τους προς την ωρίμανση. Προς την ολοκλήρωση του τρύγου η κατάσταση εξομαλύνθηκε με τις όψιμες ποικιλίες να τρυγιούνται με υγιεινή κατάσταση πολύ καλή και τεχνολογική ωρίμανση ικανοποιητική.
Οι στρεμματικές αποδόσεις ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά μειωμένες για τα δεδομένα της περιοχής, ιδιαίτερα στην ποικιλία Μοσχάτο Μαύρο Τυρνάβου, πράγμα , που σε συνδυασμό με το ήπιο καλοκαίρι μας κάνει να αναμένουμε ιδιαίτερα ποιοτικούς οίνους με έντονο αρωματικό δυναμικό και πλούσιο σώμα.
Οι τιμές κινήθηκαν ανοδικά για την ποικιλία Μοσχάτο Τυρνάβου, ενώ στις υπόλοιπες ποικιλίες παρέμειναν σταθερές.
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για χρονιά που θα μας δώσει πολύ καλής έως εξαιρετικής ποιότητας οίνους λευκούς και ερυθρούς.

Τρύγος 2016: Σαντορίνη, υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά και φέτος.

Ο φετινός τρύγος στη Σαντορίνη ξεκίνησε μια εβδομάδα νωρίτερα σε σύγκριση με τη μέση ημερομηνία έναρξης των τελευταίων δέκα χρόνων
και 10 ημέρες νωρίτερα από το 2015. Η ωρίμαση των σταφυλιών κινήθηκε σε φυσιολογικά επίπεδα και οδήγησε στο παρακάτω χρονολόγιο:

ΕΝΑΡΞΗ ΤΡΥΓΟΥ	ΠΟΙΚΙΛΙΑ (ΕΙΔΟΣ)
28 Ιουλίου	Αθήρι (λευκή)
1η Αυγούστου	Ασύρτικο (λευκή) για τον αφρώδη οίνο από την περιοχή του Πύργου
2 Αυγούστου	Μαυροτράγανο (ερυθρή)
2 Αυγούστου	Βουδόματο (ερυθρή)
3 Αυγούστου	Ασύρτικο (λευκή)
17 Αυγούστου	Αηδάνι (λευκή)
20 Αυγούστου	Μαντηλαριά (ερυθρή)

Κλιματολογικές συνθήκες κατά τη διάρκεια της χρονιάς:

• Χειμώνας: Ήπιος με λιγοστές βροχοπτώσεις. Το συνολικό ύψος βροχής από Σεπτέμβριο 2015 έως Ιούλιο 2016 ήταν 199 mm (341 mm την αντίστοιχη περσινή περίοδο).
• Άνοιξη: Ζεστή με ελάχιστες ασθενείς βροχές στο σύνολό της.
• Καλοκαίρι: Τυπικό νησιωτικό, χωρίς πολύ υψηλές θερμοκρασίες, με δροσερά μελτέμια τον Ιούλιο και Αύγουστο, χωρίς υγρασία που επιτάχυνε την ωρίμαση. Απουσία έντονου καύσωνα.

Γενικά, μια ιδιαίτερα ξηρή χρονιά.  Παρά τις αρχικές προβλέψεις για μια παραγωγή μεγαλύτερη από το μέσο όρο της Σαντορίνης, η ανομβρία δεν επέτρεψε στα αμπέλια να αποδώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους. Παρά ταύτα, η χρονιά έδωσε υγιή σταφύλια με ποιοτική ωρίμαση λόγω της έλλειψης υγρασίας το καλοκαίρι και της απουσίας σοβαρών ασθενειών. Τα σάκχαρα παρέμειναν σε σχετικά υψηλά επίπεδα ανά ποικιλία, χωρίς όμως να έχουμε ιδιαίτερες εξάρσεις στον αλκοολικό τίτλο.
Οινοποίηση και εκτιμήσεις:
Και η φετινή χρονιά έχει προϋποθέσεις για την παραγωγή κρασιών υψηλών ποιοτικών χαρακτηριστικών. Καθώς όλες σχεδόν οι δεξαμενές έχουν αποζυμώσει, τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. 
Οι φετινές «Σαντορίνες» αναμένεται να είναι αρωματικά έντονες και ευχάριστες.

• Αρωματικό  μπουκέτο από λευκά άνθη, εσπεριδοειδή όπως λεμόνι, γκρέιπφρουτ και λευκόσαρκα φρούτα όπως πεπόνι, ροδάκινο και αχλάδι.
• Στόμα νευρώδες με έντονη οξύτητα σε συνδυασμό με τη χαρακτηριστική ορυκτότητα της Σαντορίνης.
• Σώμα πλούσιο και γεμάτο με ιδιαίτερη ένταση.

Οι οξύτητες των οίνων ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας κυμαίνονται από 6,2 έως 7 gr/lt (εκφρασμένη σε τρυγικό οξύ) και το pH τους από 2,9 έως 3,2, γεγονός που σημαίνει ότι και τα  φετινά κρασιά θα έχουν αντοχή στο χρόνο.

Τρύγος 2016: Σάμος, από τις καλύτερες χρονιές της δεκαετίας

Το 2016 χαρακτηρίστηκε από λίγες βροχοπτώσεις και σχετικά υψηλές θερμοκρασίες κατά την διάρκεια και της χειμερινής και της ανοιξιάτικης περιόδου.
Κατά την περίοδο της ωρίμασης και του τρυγητού, εξαιρετικές συνθήκες δημιουργήθηκαν από την έλλειψη βροχοπτώσεων και των κανονικών θερινών θερμοκρασιών. Η ωρίμαση των σταφυλιών ήταν φυσιολογική και η ποιότητα κρίνεται άριστη, μία από τις καλύτερες χρονιές της δεκαετίας. Ο όγκος σταφυλικής παραγωγής είναι αυξημένος κατά 15% σε σχέση με το 2015.